Cantone de su massaju-richiamadu
Frantziscu Màsala / Francesco MasalaOriginale | Version française – BALLADE DU SOLDAT-PAYSAN – Marco Valdo M.I.... |
CANTONE DE SU MASSAJU-RICHIAMADU Deo so Barore Mérula, fentomadu Animamia, massaju de Arasolè, soldadu-richiamadu, mortu in Russia, in nùmene de Deus e de sa Patria. Cando fia in vida aia duas manos paris a duas palas e una muzeredda bàscia e lanza laribianca, illierada ’e sette fizos mandigadores de pane. Seminaia a laore una tanca in Campidanu. Una die benzeit unu printzipale fascista a fagher sa parlada a sos massajos subra de sa battàglia de su trigu. Tzertu, bellas paràulas nareit su fascista, in limba italiana, paràulas gai bellas, gai bellas chi nisciunu de nois bi cumprendeit nudda: Andate, camerati contadini, andate ai vostri campi andate con l’aratro e con la spada, in nome di Dio e della Patria, andate e scagliate le vostre anime nei solchi. Finida sa parlada, leo su tzappu, a su sòlitu, pro andare a sa tanca ’e su laore. Su printzipale abbàidat e mi faghet: «Dove vai, camerata?» Ando a che bettare s’animamia in sos sulcos! E pro cussu sa zente ’e Arasolè mi at fentomadu Animamia. Como s’ànima mia est inoghe, intro de unu sulcu, a pedes de un’àrvure bianca, in su campusantu de gherra, inoghe, in sas tancas de Russia. | BALLADE DU SOLDAT-PAYSAN Je suis Salvatore Mérula, Surnommé Animamia, Paysan d'Arasolè Soldat-rappelé, Mort en Russie, Au nom de Dieu et de la Patrie. Quand j'étais en vie, J'avais les deux mains larges Comme deux bêches Et une petite femme maigre, Aux lèvres blanches, Qui m'avait donné sept enfants, Grands mangeurs de pain. Je cultivais un champ de grain Dans les vallons du Campidano. Un beau jour vint Une « grosse légume » fasciste Et il fit un discours, aux paysans, Sur la bataille du grain. De beaux mots, certes, Qu'il nous a dit la « grosse légume » fasciste En langue italienne, De si beaux mots, si beaux Qu'aucun de nous N'y comprit rien: En avant, camerati paysans , En avant à vos champs, En avant avec la charrue et l'épée, Au nom de Dieu et de la Patrie, En avant et semez vos âmes dans les sillons. Son discours fini, je pris ma houe, Comme d'habitude, pour aller À mon champ de grain. La grosse légume me regarde et me fait: "Où tu vas, camarade?" Je m'en vas semer Mon âme dans les sillons ! Voilà pourquoi les gens d'Arasolè M'ont surnommé Monâme. Maintenant, mon âme est ici, Dans un sillon, Au pied d'un bouleau blanc, Dans le cimetière de guerre, Ici, dans la terre russe. |