Original | Versione italiana di Francesco Masala |
CANTONE PRO ROSA, PROMISSA ISPOSA DE GHERRA | BALLATA PER ROSA, FIDANZATA DI GUERRA |
| |
Cussa, chi bois bidides, bona zente, | Quella che vedete, gente, |
intro sa cheja de Arasolè, | dentro la chiesetta di Arasolè, |
cun sa candela in manu, | col cero acceso in mano, |
est Rosa Fae, sa promissa isposa | è Rosa Fae, la fidanzata |
de Sciarlò, su soldadu, mortu in gherra | del soldato Sciarlò, morto in guerra |
dae vint’annos. | venti anni fa. |
Sciarlò, cando fit biu, | Sciarlò, da vivo, |
faghiat su fraigamuru, | faceva il muratore, |
bè… a la narrer franca… su dischente, | bè… in verità… l’aiuto muratore, |
ca fit bonu ma iscimpru. | perché era buono ma distratto. |
Cando sos fraigamuros | Quando i muratori veri, |
beros, mastros de muru, | i ‘maestri di muro’, |
dae subra su palcu, tzerriaian: | dall’alto dell’impalcatura, |
«Sciarlò, calchina!», | gridavano: «Sciarlò, calce!», |
issu attiat cimentu; | lui portava cemento; |
si li tzerriaian: | se gli gridavano: |
«Sciarlò, cimentu!», | «Sciarlò, cemento!», |
issu attiat calchina. | lui portava calce. |
E àtteras cosas gai. | E cose così. |
No diventeit mai «mastru de muru», | Non diventò mai ‘maestro di muro’, |
ma totu cantos li cheriamus bene, | ma gli volevamo tutti bene |
ca fit iscimpru ma bonu. | perché era distratto ma buono. |
Pro cussu si ch’est mortu, | Per questo è morto, |
comente unu piogu, | come un pidocchio, |
brinchende subra una mina, | saltando su di una mina, |
addae, in terra ’e Russia. | là, in terra di Russia. |
Sun passados vint’annos, | Son passati venti anni, |
ma Rosa, fittiana, | ma Rosa è ancora |
est sa promissa isposa de Sciarlò, | la fidanzata di Sciarlò, |
pudda muda e fidele. | gallina muta e fedele. |
Miràdela, mirade, bona zente, | Guardatela, guardatela, gente, |
cun sa candela in manu, | col cero acceso in mano, |
sicca, groga, runzosa, | secca, gialla, rognosa, |
una bajana viuda. | una zitella vedova. |
Chena nisciunu dùbiu, | Senza il minimo dubbio, |
Rosa ch’at sistemadu | Rosa ha collocato |
Sciarlò in Paradisu. | Sciarlò in Paradiso. |
E, in chelu, segundu Rosa, | E, in cielo, secondo Rosa, |
Sciarlò est diventadu | Sciarlò è diventato |
unu «mastru de muru» | un ‘maestro di muro’, |
e at fraigadu, in vint’annos, una domo | e ha costruito, in vent’anni, |
pro sa pramma dorada, sa fidele | per la palma adorata, la fedele |
promissa isposa Rosa, | fidanzata Rosa, |
una domo chepparis | una casa simile, molto simile |
a su Palatu ’e Donna Filiana, | al Palazzo di Donna Filiana, |
sa ricca proprietària ’e Arasolè, | la ricca proprietaria di Arasolè, |
cun s’appusentu mannu, | con una grande stanza da letto, |
ruju e biaittu, | rosa e azzurra, |
e unu lettu mannu de isposos, | e un grande letto matrimoniale, |
cun sa fressada manna, | con una grande coperta, |
ruja e biaitta, | rosa e azzurra, |
pro sa pramma dorada, sa fidele | per la palma adorata, la fedele |
promissa isposa Rosa. | fidanzata Rosa. |
Dae vint’annos, donzi notte, | Da vent’anni, ogni notte, |
s’impromissa isposa Rosa | la fidanzata Rosa |
che ponet intro unu bàntzigu | depone in una culla |
su fizu de Sciarlò, | il figlio di Sciarlò, |
fattu de istratzos, | fatto di stracci, |
dae vint’annos, donzi notte, | da vent’anni, ogni notte, |
cun sa cara ’e arveghe macca, | con viso di pecora impazzita, |
subra su bàntzigu cantat | china sopra la culla, |
bélidos de anninnia. | bela una ninna-nanna. |