Originale | Versione italiana di Francesco Masala |
CANTONE PRO SA MORTE DE UNU SOLDADU ISCIMPRU | BALLATA PER LA MORTE DI UN SOLDATO FESSO |
| |
Goi si ch’est mortu su soldadu | Così morì il soldato |
Micheli Girasole, | Girasole Michele, |
fentomadu Sciarlò, | noto Sciarlò, |
fraigamuru de Arasolè, | muratore di Arasolè, |
richiamadu in aisettu de cungedu, | richiamato in attesa di congedo, |
fizu ùnicu | figlio unico |
de una mama viuda de gherra: | di madre vedova di guerra: |
brincheit subra una mina, | saltò su di una mina |
currende fattu a una lìttera | mentre inseguiva una lettera |
bolada dae su entu | portatagli via dal vento |
foras dae sa trincea, | fuori dalla trincea, |
addae, in terra de Russia. | là, in terra di Russia. |
Pro cussu si ch’est mortu | Per questo è morto Sciarlò, |
Sciarlò, soldadu iscimpru, | soldato fesso, |
currende fattu a sa lìttera | correndo dietro alla lettera |
de sa promissa isposa, Rosa Fae, | della sua fidanzata, Rosa Fae, |
samunadora de Arasolè. | lavandaia di Arasolè. |
Che tanchemus su colzu de Sciarlò | Chiudemmo il corpo di Sciarlò |
intro una cascia ’e mortu | dentro una piccola bara |
de linna ’e coltialvu, | di legno di betulla, |
in manos li ponzemus sa lìttera | gli mettemmo fra le mani |
de sa promissa isposa, Rosa Fae. | la lettera della fidanzata Rosa. |
Lu giutemus a palas, | Lo portammo a spalla, |
sutta una fritta temporada ’e nie, | in mezzo ad una tempesta di neve, |
a su campusantu de gherra, | fino al cimitero di guerra, |
in mesu a sas àrvures biancas. | nel boschetto di betulle. |
Fatemus una fossa | Scavammo una fossa |
a sos pês de un’àrvure bianca. | ai piedi di una giovane betulla. |
Su Generale, drittu che unu fusu, | Il Generale, dritto come un fuso, |
faeddeit, subra sa losa de Sciarlò, | parlò, sopra la tomba di Sciarlò, |
de Deus, de sa Patria e de sa Gloria. | della Gloria, della Patria e di Dio. |
Ma nois, sos cumpagnos de Sciarlò, | Ma noi, i compagni di Sciarlò, |
sos richiamados de Arasolè, | i richiamati di Arasolè, |
sette laribiancos, | quelli dalle labbra bianche, |
fimus addae, addae. | eravamo lontani. |
Dae chelos de trumentu | Dai cieli oscuri |
de una terra de nie, | di una terra di neve, |
sos nostros pensamentos, | i nostri pensieri, |
che rùndines in passera, | come uccelli in migrazione, |
a bolu a chelos giaros | volarono a chiari cieli, |
de un’ìsula de lughe, | verso un’isola di luce, |
làcanas de s’ammentu: | luoghi della memoria: |
sas tancas de iscrareu, | le tanche di asfodeli, |
sas matas de murdegu, | i cespugli del cisto, |
sos cunzados de férula, | i campi di ferule, |
sas figuìndias rujas, | i fichidindia rossi, |
sos suelzos de sàmbene, | le querce sanguinanti, |
sas arzolas de trigu, | le aie colme di grano, |
sas àmas de arveghes, | le greggi delle pecore, |
sos meriagos de sole, | i meriggi di sole, |
fiamaridas de fiores, | le fiammate di fiori, |
camineras de prata | i viottoli d’argento |
gàrrigas de lentore. | coperti di rugiada. |
Che falemus sa càscia de Sciarlò | Calammo la bara di Sciarlò |
intro sa fossa | dentro la fossa |
a sos pês de s’àrvure bianca, | ai piedi della giovane betulla, |
e segundu sos usos, | e secondo la tradizione, |
onzunu che betteit | ognuno di noi gettò |
una manu de terra | una mano di terra |
subra sa càscia, fintz’a la cobèrrere. | sopra la bara, fino a ricoprirla. |
In sa luzana niedda de sa losa | Sul nero catafalco della terra |
su biancu coltialvu | la giovane betulla |
pariat una candela ’e chera: | sembrava una candela di cera: |
e sa nie falaiat, | e la neve cadeva, |
pàsida e piedosa, | pietosa e lieve, |
subra su coro frimmu de Sciarlò, | sopra il cuore fermo di Sciarlò, |
fraigamuru de Arasolè, | muratore di Arasolè, |
soldadu iscimpru, | soldato fesso, |
fizu ùnicu | figlio unico |
de una mama viuda de gherra. | di madre vedova di guerra. |