Lingua   

El me gatt

Ivan Della Mea
Pagina della canzone con tutte le versioni


Èl mé gátt: La versione bresciana dell'OrcheStrafottente
Mè gataÈl mé gátt
  
Ina truvàru mortu int'un giardînI l’ha truàt sbatìt zó ‘n mès ai cióss,
I ügi jèva rôsi e rivultàI öcc i éra róss e un pó' sversàcc,
quäntu vurìa savè chi l'è cul òs-ciuMé piaserès saì chi l'è chèl òstia
che 'me gata ' pänscia l'a büsgàChe al mé gàtt la pànsa 'l g'ha sbüsàt.
  
L'eva insê bèlu, insê piaşôşuL'éra isé bèll, isé simpàtich,
Mès nègru, mès biäncu, dabòn 'n bijouNégher e biànch e gròss isé.
Se ciàpa cul ca l'a cupamruSé ciàpe chèl ché l'hà copàt
A fòrza 'lciai i sciapi 'l cüMé a pesàde gà s'cèpe 'l didré.
  
N'amişu zîjmi “L'a staj la ManghinaI sòci i m'ha dìt l'è stàda la Ninèta,
Cula ca l'a la gänba ruinàChèla có’ la gambèta sifulìna,
U vêustra 'nt i giardîn ajê matinaI l’ha ìsta ‘n mès ai cióss iér matìna
La ca vardèva ' gata co un curtêChe la lümàa èl gàtt con un cortèl.
  
L'i malmustôsa, 'na spirindìuL'è malmustùsa, dé bröta céra,
Co 'n naşu lungu tôtu schisciàE l'ha g'ha ‘n nàs svisèr e gròss,
A vêurra in giru fa quasi pènaIdìla ‘n gìr fa pròpe péna
Tôt' i matài dègni adòsE töcc i s'cècc i ghé dà adòss.
  
Incü ' spiciàra ' pôşu sûi TaràgiuL’óter dé l'hó spetàda en vìa Cremùna
Dòp da mişdê quän lê l'a turnà ' càDòpo mezdé, quand lé la tùrna a baita,
Alôra u 'ndaj a drê, a 'sa panagiaGhé só riat dé dré a chèla barbùna
E sêu so gänba bùna u picàE sö la gàmba bùna g’hó legnàt.
  
U sintêu un crac, d'òsji scincàG’hó sintì un cràc dé òsa róte,
L'a 'ndà giò partèra tôt masciuàL'è 'nàda ‘n tèra cóme un fagòtt,
Taca ' vüşè “o gènci ojaj”Lé la usàa «ói màma mìa!»
Ca la strimîjmi e i so scapàMé só strëmit, só scapat vìa.
  
Stasìra vaga drümì ai BarabêtiStaséra dormaró al riformatòre,
A möja l'è la stänza nêumru düÈn chèl dé Filangiéri al nömer dù,
'Na zîjmi brêuta tèpa, o baldrascönÌ m’ha dìt tèdy-boy e brött demòne.
Ma u cunvinciêumi istösu d'avè rasònMé só convìnt istèss dé igha risù.
  
Sa c'u da zîjvi, o brava gènciSé g'ho dé dìf, o bràa zènt?
Mê di Manghina frèmmi ben nôtaDé la Ninèta ma ‘n fréga neènt.
L'è la gieustêzia ca fami lòrmaL'è la giüstìssia ché mà fà tórt:
Manghina l'i viva, ' gata l'i mòrtaNinèta l’è vìva, èl gàtt l'è mórt.
  
L'è la gieustêzia ca fami lòrma
L'è la giüstìssia ché mà fà tórt:
Manghina l'i viva, ' gata l'i mòrtaNinèta l’è vìva, ma 'l gàtt l'è mórt.


Pagina della canzone con tutte le versioni

Pagina principale CCG


hosted by inventati.org