Grecia 1970

Giuseppe Ungaretti

Originale

Gian Piero Testa.

GRECIA 1970 Atene, Grecia, segreto, vertice di favola incastonata dentro il topazio che l’inanella. Sul proprio azzurro insorta in minimi limiti, per essere misura, libertà della misura, libertà di legge che a sé liberi legge. Sino dal mare, dal cielo al mare, liberi l’umano vertice, le legge di libertà, dal mare al cielo. Non saresti più, Atene, Grecia, che tana di dissennati? Che terra della dismisura, Atene, mia, Atene occhi aperti, che a chi aspirava all’umana dignità, apriva gli occhi Ora, mostruosa accecheresti? Chi ti ha ridotta a tale, quali mostri?

ΕΛΛΑΔΑ 1970 Αθήνα, Ελλάδα, μυστικό, παραμυθιού άκρη δεμένου μες στο τοπάζι που το κυκλώνει. Χίμηξες τ' αψήλου πάνω στο δικό σου το γαλάζιο σε όρους λιγοστούς, μετρήτης για να γίνεις, μέτρησης λευτεριά, νόμων λευτεριά προς εαυτούς νόμους ν' απελευθερώνουν. Απ'τα πελάγη κι ως στον ουρανό από την θάλασσα τ'ανθρώπινην απελευθερώνεις την κορφή, της λευτεριάς τον νόμον, ως στον ουρανό από την θάλασσα. Μήπως γίνατε πια, Αθήνα, Ελλάδα, λιμέρι τολμηρών; Υπερβολής η χώρα Αθήνα μου εσύ, Αθήνα μου ανοιχτομάτισσα, π'όσων επιθυμούσαν τ'ανθρώπινην αξίαν άνοιγες τα μάτια τους; Μήπως τυφλώνεις τώρα τέρας; Ποιός όμοιαν σε κατάντησε, ποιά τέρατα;