Γκεβάρα

Nikos Kavvadias / Νίκος Καββαδίας

Originale	Gian Piero Testa.
ΓΚΕΒΆΡΑ	GUEVARA A Thanàssis Karayàs
Ήτανε ντάλα μεσημέρι κι έδειξε μεσάνυχτα. Έλεγε η μάνα του παιδιού: 'Καμάρι μου κοιμήσου'. Όμως τα μάτια μείνανε του καθενός ορθάνοιχτα τότε που η ώρα ζύγιαζε με ατσάλι το κορμί σου.	Era mezzogiorno in punto e segnava mezzanotte Diceva la mamma al bimbo: «Dormi mio tesoro». Pure, di ciascuno gli occhi restarono sbarrati quando l'ora soppesò il tuo corpo con l'acciaio.
Λεφούσι ο άσπρος μέρμηγκας, σύννεφο η μαύρη ακρίδα. Όμοια με τις Μανιάτισσες μοιρολογούν οι Σχόλες. Λάκισε ο φίλος, ο αδελφός. Που μ' είδες και που σ' είδα; Φυλάει το αλώνι ο Σφακιανός κι ο Αρίδα την κορίδα.	Formiche bianche a sciame, a nugoli locuste nere. Le Feste intonarono il lamento come Maniote. Fuggì il fraterno amico. Ove ti vidi e mi vedesti ? Lo Sfakiano veglia l'aia, il Piè Lesto la corrida.
Ποιος το 'λεγε, ποιος το 'λπιζε και ποιος να το βαστάξει. Αλάργα φεύγουν τα πουλιά και χάσαν τη λαλιά τους. Θερίζουν του προσώπου σου το εβένινο μετάξι, νεράιδες και το υφαίνουνε να δέσουν τα μαλλιά τους.	Chi lo diceva, chi lo sperava, chi lo sopporta. Vanno gli uccelli lontano e hanno perso la favella. Fate mietono la nera seta del tuo volto e la tessono per allacciare le proprie chiome.
Πάνθηρας ακουρμάζεται θωράει και κοντοστέκει. Γλείφει τα ρόδα απ' τις πληγές, μεθάει και δυναμώνει. Ξέρασε η γη τα σπλάχνα της και πήδησαν δαιμόνοι. Σφυρί βαράει με δύναμη, μένει βουβό τ' αμόνι.	Una pantera sta in ascolto, osserva e si sofferma. Dalle piaghe lecca rose, s'inebria e prende forza. Seccò le viscere la terra e demoni balzarono. Grave un martello batte, ma l'incudine non parla.
Πυγολαμπίδες παίζουνε στα μάτια τ' ανοιχτά. Στ' 'ομορφο στόμα σου κοιμήθηκε ένας γρύλος. Πέφτει από τα χείλη σου που ακόμα είναι ζεστά, ένα σβησμένο cigarillos.	Giocano lucciole sopra i tuoi occhi spalancati. Sulla tua bella bocca si è addormentato un grillo. Dalle tue labbra che sono ancora calde cade spento un cigarillos.
Τ' όνειρο πάει με τον καπνό στον ουρανό, έσμιξε πια με το καράβι του συννέφου. Το φως γεννιέται από παντού μα είναι αχαμνό και τα σκοτάδια το ξεγνέθουν και σου γνέφουν.	Il sogno ascende fino al cielo con il fumo, ormai si è congiunto alla nave della nube. D'ogni dove sgorga ma è fievole la luce e l'aggomitolano tenebre e ti fan segno.
Χοσέ Μαρτί (κόνδορας πάει και χαμηλώνει, περηφανεύεται, ζυγιάζεται, θυμάται. Με τα φτερά του θα σκοτείνιαζ' ένα αλώνι). Απόψε οι δυο συντροφιαστοί θα πιείτε μάτε.	José Martí (Condor che erra e piomba in basso, sente l'orgoglio, si libra e nulla scorda. Sull'aia un'ombra stenderà con le sue ali.) Voi due stasera berrete mate insieme.
Φτάνει ο Μπολίβαρ καβαλώντας σαϊτάρι. Παραμονεύει ορθή κουλέμπρα γκαστρωμένη. Βότανα τρίβει η Περουβάνα σε μορτάρι και μασουλάει φαρμακωμένη μανιτάρι.	Giunge Bolìvar a cavallo di una freccia. Eretta sta nell' agguato una serpe pregna. La Peruviana tritura erbe nel mortaio e biascica in bocca un fungo che l'avvelena.
Του Λόρκα η κόκκινη φοράδα χλιμιντράει μ' αυτός μπλεγμένος στα μετάξινα δεσμά του μακρύ κιβούρι με τον πέτρινο κασμά του σενιάρει ο φίλος και στο μπόι σου το μετράει	La rossa giumenta di Lorca alza un nitrito, ma lui nei suoi serici lacci sta impigliato. Lunga una fossa e pari alla sua statura col suo piccone di pietra l'amico acconcia.
Γέροντας ναύτης με τα μούτρα πισσωμένα βάρκα φορτώνει με την πιο φτηνή πραμάτεια. Έχει τα χέρια από καιρό ψηλά κομμένα κι ήθελε τόσο να σου σφάλαγε τα μάτια	Un marinaio dalla faccia incatramata carica una barca con maestria di vecchio. Le tempeste han martoriato le sue mani. E per chiudere i tuoi occhi sì forte ardeva.