The Green Fields Of France (No Man's Land)
Eric Bogle| "Willie McBride's Reply" - A parody of "The Green Fields of France"... | |
| LA VERDAJ KAMPOJ DE FRANCIO Nu kiel vi fartas juna Willie McBride Ĉu vi ĝenas se mi sidas ĉi tie apud via tombo Kaj ripozu iom en la varma somera suno Mi promenis la tutan tagon kaj mi preskaŭ finis Kaj mi vidas laŭ via tomboŝtono ke vi estis nur 19-jara Kiam vi aliĝis al la granda falinto1 en 1916 Nu mi esperas ke vi mortis rapide kaj mi esperas ke vi mortis pure Aŭ Willie McBride ĉu ĝi estis malrapide kaj obscene Ĉu ili batis la tamburon malrapide Ĉu ili ludis la fifron humile Ĉu ili sonigis la mortmarŝon dum ili malaltigis vin Ĉu la grupo ludis la "Last Post" [1] kaj refrenkoruso? Ĉu la sakŝalmoj ludis la "Flowers of the Forest"? [2] Kaj ĉu vi postlasis edzinon aŭ amatinon En iu lojala koro ĉu via memoro estas sanktigita Kaj kvankam vi mortis reen en 1916 Al tiu lojala koro vi estas por ĉiam 19 Aŭ ĉu vi estas fremdulo sen eĉ nomo Eterne sanktigita malantaŭ iu malnova vitrofenestro En malnova foto ŝirita ĉifona kaj makulita Kaj flaviĝanta en bruna leda kadro Ĉu ili batis la tamburon malrapide Ĉu ili ludis la fifron humile Ĉu ili sonigis la mortmarŝon dum ili malaltigis vin Ĉu la grupo ludis la "Last Post" kaj refrenkoruso? Ĉu la sakŝalmoj ludis la "Flowers of the Forest" ? La suno brilas sur ĉi tiuj verdaj kampoj de Francio La varma vento milde blovas kaj la ruĝaj papavoj dancas La tranĉeoj malaperis longe sub la plugilo Neniu gaso neniu pikdrato neniuj pafiloj pafante nun Sed ĉi tie en ĉi tiu tombejo kiu ankoraŭ estas Nenieslando La sennombraj blankaj krucoj staras en muta atestanto Pri blinda indiferenteco de viro al sia kunhomo Kaj tuta generacio kiuj estis buĉitaj kaj damnitaj Ĉu ili batis la tamburon malrapide Ĉu ili ludis la fifron humile Ĉu ili sonigis la mortmarŝon dum ili malaltigis vin Ĉu la grupo ludis la "Last Post" kaj refrenkoruso? Ĉu la sakŝalmoj ludis la "Flowers of the Forest" ? Kaj mi ne povas ne scivoli ne Willie McBride Ĉu ĉiuj kiuj kuŝas ĉi tie scias kial ili mortis Ĉu vi vere kredis ilin kiam ili diris al vi "La Kaŭzo" Ĉu vi vere kredis ke ĉi tiu milito finos militojn Nu la sufero la malĝojo la gloro la honto La mortigo kaj morto ĉio estis farita vane Ho Willie McBride ĉio okazis denove Kaj denove kaj denove kaj denove kaj denove Ĉu ili batis la tamburon malrapide Ĉu ili ludis la fifron humile Ĉu ili sonigis la mortmarŝon dum ili malaltigis vin Ĉu la grupo ludis la "Last Post" kaj refrenkoruso? Ĉu la sakŝalmoj ludis la "Flowers of the Forest" ? | WILLIE McBRIDE'S REPLY My dear friend Eric, this is Willie McBride, Today I speak to you across the divide Of years and of distance, of life and of death, Please let me speak freely with my silent breath. You might think me crazy, you might think me daft, I could have stayed back in Erin, where there wasn't a draft, But my parents they raised me to tell right from wrong, So today I shall answer what you asked in your song. CHORUS: Yes, they beat the drum slowly, they played the pipes lowly, And the rifles fired o'er me as they lowered me down, The band played "The Last Post" in chorus, And the pipes played "The Flowers of the Forest." Ask the people of Belgium or Alsace-Lorraine, If my life was wasted, if I died in vain. I think they will tell you when all's said and done, They welcomed this boy with his tin hat and gun. And call it ironic that I was cut down, While in Dublin my kinfolk were fighting the Crown. But in Dublin or Flanders the cause was the same: To resist the oppressor, whatever his name. CHORUS It wasn't for King or for England I died, It wasn't for glory or the Empire's pride. The reason I went was both simple and clear: To stand up for freedom did I volunteer. It's easy for you to look back and sigh, And pity the youth of those days long gone by, For us who were there, we knew why we died, And I'd do it again, says Willie McBride. CHORUS |
[2] "Floroj de la Arbaro" estas skota popolmelodio kaj verko de militpoezio festanta la malvenkon de la skota armeo de Jakobo la 4-a ĉe la Batalo de Flodden en septembro 1513. Pro la enhavo de la kantoteksto kaj la respekto por la melodio, ĝi estas unu el la malmultaj melodioj kiujn multaj ŝalmludantoj prezentos publike nur ĉe entombigoj aŭ funebraj ceremonioj, kun ludo alie limigita al privata praktiko aŭ por instrui aliajn ŝalmludantojn.