A Hard Rain's A-Gonna Fall
Bob Dylan| Traduzione / Translation / Traduction / Suomennos: Juha Rämö | |
| CIĘŻKI DESZCZ | MUSTA SADE ON LANKEAVA |
| Powiedz, gdzieś był synu mój? Błękitnooki, drogi mój? Przeszedłem przez góry, gdzie mgła ścina szczyty, Przeszedłem przez drogę tłumem ludzi zakrytą, Przeszedłem przez lasy z których wyjścia nie było, Nad brzegiem oceanu przez wieczność brodziłem I w sercu cmentarza wyryłem swe imię. Tylko ciężki, ciężki, ciężki, ciężki, ciężki deszcz może zstąpić na ziemię. | Oi, missä olet ollut, poikani sinisilmä? Oi, missä olet ollut, rakkaani pellavapää? Kahdentoista sumuisen vuoren juurella olen kompuroinut, kuutta mutkaista valtatietä vaeltanut, seitsemän synkän metsän keskellä taivaltanut, ollut kymmenen kuolleen valtameren äärellä, kulkenut sata peninkulmaa kalmiston porteille. Ja musta, niin musta, niin musta, niin musta sade on lankeava. |
| Powiedz, coś widział synu mój? Błękitnooki, drogi mój? Widziałem niemowlęta otoczone przez ściany, Diamenty na drodze rozrzucone garściami, Widziałem kruka, krwią plamił powietrze I ludzi z nienawiścią wpatrujących się w przestrzeń, Drabinę archaniołów zatopioną w wodzie, Widziałem tłum mówców zamkniętych w portrety I małe dzieci uzbrojone w bagnety. Tylko ciężki, ciężki, ciężki, ciężki, ciężki deszcz może zstąpić na ziemię. | Oi, mitä olet nähnyt matkoillasi, poikani sinisilmä? Oi, mitä olet nähnyt, rakkaani pellavapää? Olen nähnyt vastasyntyneen, jota susilauma piiritti, timantein päällystetyn valtatien, jota kukaan ei kulkenut, mustuneen puunoksan, josta veripisarat tippuivat, huoneen täynnä miehiä, joiden astalot vuosivat verta, valkoiset tikkaat, joita vesi huuhtoi, kymmenentuhatta ihmistä, jotka puhuivat särkynein kielin, aseita ja teräviä miekkoja, joita pienet lapset kantoivat. Ja musta, niin musta, niin musta, niin musta sade on lankeava. |
| Powiedz, coś słyszał synu mój? Błękitnooki, drogi mój? Słyszałem głos burzy, który był ostrzeżeniem I szum wody wezbranej, by zatopić ziemię, Słyszałem dźwięk werbla w zapalczywej dłoni, Na szept tysięcy nikt ucha nie skłonił, Ktoś umierał z głodu, a inni się śmiali, Słyszałem jak kuglarz zapłakał nad nami I pieśń poety tonącą w rynsztoku. Tylko ciężki, ciężki, ciężki, ciężki, ciężki deszcz może zstąpić na ziemię. | Ja mitä olet kuullut matkoillasi, poikani sinisilmä? Mitä olet kuullut, rakkaani pellavapää? Olen kuullut ukkosen jylyn kantavan vaaran enteitä, aaltojen pauhun, joka voisi hukuttaa koko maailman, sataa rummunsoittajaa, joiden kädet olivat tulessa, kymmentätuhatta kuiskaajaa, joita kukaan ei kunnellut. Olen kuullut ihmisen näkevän nälkää ja toisten nauravan, katuojaan kuolleen runoilijan laulun, kujalla itkevän ilveilijän äänen. Ja musta, niin musta, niin musta, niin musta sade on lankeava. |
| Powiedz kogoś spotkał synu mój? Błękitnooki drogi mój? Spotkałem dziecko przytulone do padliny I białego człowieka, który sprzedał swoje imię, Spotkałem kobietę ,jej ciało płonęło I dziewczynę z włosami rozwianymi nadzieją, Spotkałem człowieka chorego z miłości, Chorego z nienawiści i chorego z zazdrości. Tylko ciężki, ciężki, ciężki, ciężki, ciężki deszcz może zstąpić na ziemię. | Ja keitä olet kohdannut matkoillasi, poikani sinisilmä? Keitä olet tavannut, rakkaani pellavapää? Kohtasin lapsen vierellään kuollut poni, valkoisen miehen, joka talutti mustaa koiraa, nuoren naisen, jonka vartaloa liekit nuolivat, nuoren tytön, joka antoi minulle sateenkaaren, miehen, joka oli rakkauden haavoittama, toisen, joka oli vihan haavoittama. Ja musta, niin musta, niin musta, niin musta sade on lankeava. |
| Co teraz zrobisz, synu mój? Co teraz zrobisz, drogi mój? Odejdę stąd zanim nadciągną deszcze Do ludzi, którym wszystko przeciekło przez ręce, Do lasu, gdzie drzewa zakrywają słońce, Gdzie kropla trucizny zatruła ich rzeki, A domy w dolinie otoczą zasieki, Gdzie kat swoją twarz ukrywa pod maską, Gdzie dusze stracone, gdzie głód bywa straszny, Gdzie czerń jest kolorem, gdzie nie ma nic więcej I myślę, i mówię, przeklinam i szepcę, I w słońca refleksach odbija się wszystko, Pochłania mnie morze, lecz zanim utonę, Wiem, wiem to, co za chwilę powiem. Tylko ciężki, ciężki, ciężki, ciężki, ciężki deszcz może zstąpić na ziemię. | Ja mitä nyt aiot, poikani sinisilmä? Mitä aiot, rakkaani pellavapää? Aion mennä takaisin ulos ennen kuin sade alkaa, kulkea synkimmän mustan metsän syvyyksiin, missä ihmisiä on paljon ja kaikki ovat tyhjin käsin, missä myrkyn siemenet hukuttavat heidän vetensä, missä laakson koti kohtaa kostean vankisellin saastan, missä pyövelin kasvot ovat aina visusti kätketyt, missä nälällä on rumat kasvot, missä sielua ei ole, missä väri on musta ja numero ei yhtään. Ja kerron sen ja ajattelen sitä ja puhun siitä ja hengitän sitä ja julistan sitä vuoren laelta niin että jokainen sielu sen näkee. Sitten seison vetten päällä kunnes alan upota. Mutta lauluni tunnen jo ennen kuin alan sitä laulaa. Ja musta, niin musta, niin musta, niin musta sade on lankeava. |
