Η θανάσιμη μοναξιά του Αλέξη Ασλάνη
Dionysis Savvopoulos / Διονύσης Σαββόπουλος| Original | Gian Piero Testa. |
| Η ΘΑΝΆΣΙΜΗ ΜΟΝΑΞΙΆ ΤΟΥ ΑΛΈΞΗ ΑΣΛΆΝΗ | LA SOLITUDINE MORTALE DI ALEXIS ASLANIS |
| Τη νύχτα αυτή η αστυνομία μάζεψε τους αλήτες απ'το πάρκο πλάκωσε το εκατό κι ακουγόταν μέχρι εδώ η σειρήνα φύγε - φύγε όσο έμεινε καιρός γιατί η νύχτα στο κρατητήριο είναι κρύα πως βαστιέται τέτοιος εξευτελισμός και το στόμα σου φαρμάκι απ' τα τσιγάρα το πρωί στο λεωφορείο στριμωχτός μια διαδήλωση κοιτάς πίσω απ' τα τζάμια. | Stanotte la polizia ha fatto una retata dei balordi nel parco è piombata la Volante e la sirena si sentiva fin qua un fuggi fuggi fin che c'era tempo perchè la notte è fredda in guardina come ci resiste 'sto povero tapino e la tua bocca è pestifera per le sigarette la mattina stipato nell'autobus guardi una manifestazione dai finestrini |
| Από όλα τα τραγούδια αγαπούσα πιο πολύ τα λαϊκά η ζωή μου έχει αλλάξει κι έτσι τώρα δεν με ζαχαρώνουν πια Το κλειδί βάζω στην πόρτα για να μπω το δωμάτιο είναι κρύο και στενό όταν πέφτει το βραδάκι τι να πω σε θυμάμαι με το πράσινο παλτό. | Di tutte le canzoni a me piacevano quelle popolari la mia vita è cambiata e così adesso non mi faccio più spolverare di zucchero Infilo la chiave nella toppa per entrare la stanza è stretta e fredda quando viene la sera sai che ti dico mi vieni in mente con su un paltò verde |
| Όταν πέφτει το σκοτάδι στα υπόγεια τα ρεύματα βουίζουν την αλήθεια ποιος θα μάθει ένορκοι πληρωμένοι θα με κρίνουν Η ζωή μου έχει γεμίσει μυστικά, στους διαδρόμους ψευδομάρτυρες καπνίζουν και οι φίλοι με κερνούν ναρκωτικά και το κόμμα με τραβάει απ' το μανίκι. | Quando scende il buio nelle cantine scroscia dell'acqua la verità chi verrà a saperla giurati venduti mi giudicheranno La mia vita si è riempita di misteri nei corridoi stanno a fumare testimoni falsi e gli amici mi offrono la roba e il partito mi tira per la manica |
| Κι έτσι εδώ σε ξαναβρίσκω Αλέξη πες μου, Αλέξη πες μου αν με θυμάσαι το καλοκαίρι έχει τελειώσει από καιρό έχει τελειώσει τι ζητάς στην παραλία τα καφενεία είναι κλειστά κι η θάλασσα βρώμικη και σάπια μετανάστες ξαναγύρισαν εδώ τρομαγμένοι φεύγουν απ' τη Γερμανία την καρδιά μου στους σταθμούς την τυραννώ. | E così ti ritrovo qua Alexis dimmi Alexis dimmi se ti ricordi di me l'estate è finita è finita da un pezzo sulla spiaggia i caffé sono chiusi e il mare è putrido e sporco qui sono tornati degli emigranti partono pieni di paura dalla Germania e io torturo il mio cuore nelle stazioni |
| Μην κοιτάς τους στρατιώτες στα δημόσια ουρητήρια σοβαροί μου θυμίζουν επεμβάσεις μου θυμίζουν δυσκολίες γιώτα -χι την θυμάμαι ένα κάμπο να διαβαίνει στο ασανσέρ όλο φοβότανε να μπει η συννεφούλα μου κερδίζει το παιχνίδι τώρα στα χέρια της κρατάει το ψαλίδι κι έτσι είναι περισσότερο ορφανή | Non guardare i soldati tutti seri nei pisciatoi pubblici mi fanno venire in mente le loro "missioni" mi fanno venire in mente difficoltà "ad uso privato" la ricordo mentre attraversa un campo aveva una fifa tremenda a entrare in ascensore la mia nuvoletta vince la partita adesso mi fa la censura e così resta ancora più orfana |
| Κι έτσι εδώ σε ξαναβρίσκω Αλέξη πες μου με τι λόγια να στο πω τα ορφανά μου που κρυώνουνε μου κάνουνε βαρύ εκβιασμό που ακούστηκε ο Άλκης να πεθαίνει, όλη νύχτα ψήνονταν στον πυρετό στο διάδρομο είχα δει ένα νεκρό οι γιατροί δεν μας δίνουν σημασία βιαστικά μας κουβαλούν στα χειρουργεία | E così ti ritrovo qua Alexis dimmelo tu come te lo devo dire i miei orfani che hanno freddo me la mettono giù dura perché si è sentito Alkis che moriva, tutta la notte bruciava di febbre, nel corridoio avevo visto un morto i medici non ci danno retta e di furia ci portano in sala operatoria |
| Η μποτίλια έχει αδειάσει του μπάρμπα - Αλέξανδρου η μποτίλια έχει αδειάσει κι απ' το πάρκο μέχρι εδώ η σειρήνα του εκατό ακούς - ουρλιάζει το δωμάτιο είναι κρύο και στενό κι ο Τσιτσάνης μ' ένα -γιάλα με προγκάρει αυτή τη νύχτα η καρδιά μου είναι βαριά δεν υπάρχει ούτε μια λέξη να την ψάξεις αλλά εσύ που μ' αγαπούσες μια φορά όπως πριν έτσι και τώρα θα με νιώσεις. | La bottiglia ormai è vuota la bottiglia di barba Alessandro è vuota e dal parco fino a qui la sirena della Volante senti - ulula la stanza è stretta e fredda e Tsitsanis con un"-yala" mi fa scappare a gambe levate stanotte il mio cuore è pesante non c'è una parola che tu possa trovare ma tu che mi amavi per una volta mi capirai anche adesso come prima |
