Když mě brali za vojáka
Jaromír Nohavica| Original | Versione polacca di Jacek Lewiński |
| KDYŽ MĚ BRALI ZA VOJÁKA | KIEDY BRALI MNIE DO WOJA |
| Když mě brali za vojáka, stříhali mě dohola, vypadal jsem jako blbec, jak i všichni dokola, -la, -la, -la, jak i všichni dokola. | Kiedy brali mnie do woja, Zaraz ogolili łeb, Wyglądałem jak idiota, Tak jak wszyscy wokół mnie, -e, -e, -e, Tak jak wszyscy wokół mnie. |
| Zavřeli mě do kasáren, začali mě učiti, jak mám správný voják býti a svou zemi chrániti, -ti, -ti, -ti, a svou zemi chrániti. | Wnet w koszarach mnie zamknęli I zaczęli uczyć mnie, Jak mam dobrym być żołnierzem, Kraju bronić na wojnie, -e, -e, -e, Kraju bronić na wojnie. |
| Na pokoji po večerce ke zdi jsem se přitulil, vzpomněl jsem si na svou milou, krásně jsem si zabulil, -lil, -lil, -lil, krásně jsem si zabulil. | Czasem w izbie po capstrzyku Przytulałem się do ścian, Wspominałem swoją miłą I płakałem w kącie sa, -a, -a, -am I płakałem w kącie sam. |
| Když přijela po půl roce, měl jsem zrovna zápal plic, po chodbě furt někdo chodil, tak nebylo z toho nic, nic, nic, nic, tak nebylo z toho nic. | Kiedy do mnie przyjechała Zapalenie płuc żem miał, W korytarzu wciąż był hałas, Nic nie było z szału ciał – ciał, ciał, Nic nie było z szału ciał. |
| Neplačte, vy oči moje, ona za to nemohla, protože mladá holka lásku potřebuje, tak si k lásce pomohla, -hla, -hla, -hla, tak si k lásce pomohla. | Ech nie płaczcie oczy moje, To nie była wina jej, Kiedy dziewczę chce miłości, Pomoc zawsze znajdzie sie, -e, -ę, Pomoc zawsze znajdzie się. |
| Major nosí velkou hvězdu, před branou ho potkala, řek' jí, že má zrovna volnej kvartýr, tak se sbalit nechala, -la, -la, -la, tak se sbalit nechala. | Major to jest wielka szycha, Przy bramie go spotkała, Poszła za nim na kwaterę, Szukać już nie musiała, -a, -a, Szukać już nie musiała. |
| Co je komu do vojáčka, když ho holka zradila, nashledanou, pane Fráňo Šrámku, písnička už skončila, -la, -la, -la, jakpak se vám líbila, -la, -la, -la? No nic moc extra nebyla. | Kogo los żołnierza wzruszy, Gdy go panna zdradziła, Do widzenia panie Šrámek, Piosenka się skończyła, -ła I jak się podobała, -ła? Nazbyt piękna nie była. |
