Он не вернулся из боя
Vladimir Semënovič Vysotskij / Владимир Семёнович Высоцкий| Versione greca di Riccardo Venturi, 11 ottobre 2010 | |
| САМО ТОЙ НЕ СЕ ВЪРНА ОТ БОЯ Всичко някак е друго... А както преди пак просторът е тих и спокоен, и гората е същата с тези води... Само той не се върна от боя... Аз не знам кой беше прав - често спореше с мен и държеше на правдата своя. Аз разбрах, че ми липсва от онзи момент, в който той не се върна от боя. Неуместно мълчеше, не пееше в такт, нещо друго все бъбреше, свое, всяка сутрин ме будеше още по мрак, а от вчера го няма. От боя. И не само това, че е пусто сега: изведнъж осъзнах - бяхме двама... И раздухваше вятърът мойта тъга, щом след боя разбрах, че го няма. Пролетта се отскубна днес като от плен и гласът ми увисна в покоя: "Ще запалим ли, брат!" - но е тихо край мен. Вчера той не се върна от боя. С нас отново са мъртвите, щом сме в беда. Те са даже в смъртта часови... Отразен в тоя лес като в синя вода, небосводът притихва спокоен. И в землянката имаше място за нас, беше общо и времето в строя. Всичко вече е мое, но мисля, че аз, сякаш аз не се върнах от боя. SAMO TOJ NE SE VĂRNA OT BOJA Vsičko njakak e drugo... A kakto predi pak prostorăt e tix i spokoen, i gorata e săštata s tezi vodi... Samo toj ne se vărna ot boja... Az ne znam koj beše prav – često sporeše s men i dăržeše na pravdata svoja. Az razbrax, če mi lipsva ot onzi moment, v kojto toj ne se vărna ot boja. Neumestno mălčeše, ne peeše b takt, nešto drugo vse băbreše, svoe, vsjaka sutrin me budeše ošte po mrak, a ot včera go njama. Ot boja. I ne samo tova, če e pusto sega: izvednăž osăznax – bjaxme dvama... I razduxvaše vjatărăt mojta tăga, štom sled boja razbrax, če go njama. Proletta se otskubna dnes jato ot plen i glasă mi uvisna v pokoja: «Šte zapalim li, brat!» - no e tixo kraj men. Včera toj ne se vărna ot boja. S nas otnovo sa mărtvite, štom sme v bela. Te sa daže v smărtta časovi... Otrazen v yoja les lato v sinja voda. nebosvodăt pritixva spokoen. I v zemljankata imaše mjasto za nas, beše obšto i vremeto v stroja. Vsičko veče e moe, no mislja, če az, sjakaš az ne se vărnax ot boja. | ΑΥΤΟΣ ΔΕ ΓΥΡΙΣΕ ΑΠ' ΤΗ ΜΑΧΗ Γιάτι όλα διαφέρουν, κι αν δεν άλλαξε τίποτα, Ο ίδιος ουρανός, ακόμη γαλάζιος, Το ίδιο δάσος, ο ίδιος αέρας και το ίδιο νερό Μόνο αυτός δε γύρισε ποτέ απ' τη μάχη. Τώρα δε καταλαβαίνω ποιός είχε δίκιο Στις λογομαχίες μας άυπνες κι ανήσυχες, Αρχίζει να μου λείψει μόνο τώρα Που δε γύρισε απ' τη μάχη. Σώπαινε χωρίς αιτία, τραγουδούσε σε λάθος τέμπο, Μιλούσε πάντα για κάτι άλλο, Δε μου άφησε να κοιμηθώ, σηκώθηκε στην αυγή, Αλλά χτες δε γύρισε απ' τη μάχη. Δε μιλώ για το κενό που μου το έχει αφήσει, Ξαφνικά αναλογίστηκα που ήμασταν δύο, όπως αν ο άνεμος σβήσει τη φωτιά όταν αυτός δε γύρισε απ' τη μάχη. Το 'σκασε απ' τη φυλακή ή άνοιξη και ξεσπά, και κατά λάθος τον έχω καλέσει· “Δος μου λίγο καπνό, φίλε”, μα δε μου απάντησε, Χτες δε γύρισε απ' τη μάχη. Οι νεκροί μας δε θα μας αφήσουν στη συμφορά, Οι πεσόντες μας θα 'ναι σα σκοποί, Ο ουρανός καθεφτρίζεται στο δάσος ως στο νερό Και τα δέντρα ορθώνονται γαλάζια. Στη Γη υπάρχει άπλετος χώρος Και ο χρόνος κυλούσε για τους δυο μας. Όλ' αυτά 'ναι μόνο για μένα, τώρα, αλλά μου φαίνεται που είμαι εγώ που δε γύρισα απ' τη μάχη. |
