L'estaca
Lluís Llach| NEERLANDESE [ Joke Kaviaar, 2020] | |
| Bi vakit şarkı [1] Bir kuytuda bir solukluk durduk genzimiz yanıyordu dağılmış sanki şenlik yeri bir acı yel esiyordu. Gördü bu gözler hepsini gördü titriyordu betonlar taşlar söküldü bir lahzada altındaydı kumsallar. Soğuk bir zemheri geldi sonra seninki gibi nefti tıkıldı meydan kışlık sandığa tarihin sonu sanki. Dikiliyordu aynasızlar bir sokak köşesinde gücü yetmiyor saklamaya endişe gözlerinde. Duyuyorum hâlâ bu kuytuda geçmiş gelecek şimdi rüzgârlar uğulduyor havada son söz söylenmedi ki. Bitti sansan da hergün yeniden söylenir duy o türkü bak işte yaklaşıyor fırtına yükseliyor dalgalar. Bir tül gibi yırtılırken çevren bu şehir tekrar yaşanacaktır yükselir dalga dalga dalga vuruyor kentleri. Bir tül gibi yırtılırken çevren bu şehir tekrar yaşanacaktır yükselir dalga dalga dalga yıkıyor bentleri. | De staak Opa Siset zat te praten op de trap voor zijn huis tegen mij Wachtend tot de zon op kwam en wagens reden voorbij Siset, ziet u niet deze staak hier waaraan we geboeid blijven staan Als we de kettingen niet breken zullen we niet vrij kunnen gaan Als we gaan trekken, dan zal hij vallen Daar gaat niet veel tijd meer overheen Dan zal hij vallen, vallen, vallen Stort hij aangevreten ineen Als ik hier hard aan de ketting trek En jij trekt hard aan de ketting daar Dan zal hij vallen, vallen, vallen Zo bevrijden wij elkaar Maar Opa Siset, hoe lang duurt het? Mijn handen raken ontveld En als de kracht me in de steek laat raak ik er meer door bekneld Ik weet zeker dat hij verrot is Maar, Siset, het wordt veel te zwaar Dan vergeet ik steeds dat ik sterk ben Zing ons dit lied voor elkaar: Als we gaan trekken, dan zal hij vallen Daar gaat niet veel tijd meer overheen Dan zal hij vallen, vallen, vallen Stort hij aangevreten ineen Als ik hier hard aan de ketting trek En jij trekt hard aan de ketting daar Dan zal hij vallen, vallen, vallen Zo bevrijden wij elkaar Opa Siset spreekt geen woord meer Rukwinden sleurden hem mee Waar zingt hij nu, wie weet het ‘k zit hier nu stil op een tree En, komen ze langs, jonge mensen Dan zing ik met rechte rug Het laatste lied dat Siset zong en me leerde een tijdje terug Als we gaan trekken, dan zal hij vallen Daar gaat niet veel tijd meer overheen Dan zal hij vallen, vallen, vallen Stort hij aangevreten ineen Als ik hier hard aan de ketting trek En jij trekt hard aan de ketting daar Dan zal hij vallen, vallen, vallen Zo bevrijden wij elkaar |
Riccardo Venturi, 1-9-2022 20:10
Ci siamo fermati a prender respiro in un angolo,
Il naso ci bruciava tutto,
C'era un bel casino là intorno,
Soffiava un vento pungente.
Questi occhi han visto tutto quanto,
Il cemento tremava,
I sanpietrini son stati divelti in un attimo,
“sous le pavé la plage”.
Poi il selciato è diventato freddo,
Il petrolio si è come stipato
Nel tuo petto gelato.
E' stata come la fine della storia,
I blindati erano là
All'angolo della strada,
Non potevi più nasconderti,
Nei tuoi occhi la preoccupazione.
In questo angolo, risento
Adesso il passato e il futuro,
I vènti ululano nell'aria,
L'ultima parola non è stata detta.
Anche se pensi che sia finita,
Riascolta ogni giorno quella canzone,
Guarda: la tempesta si addensa,
Le ondate stanno crescendo.
Mentre ti strappano come uno straccio,
Questa città vivrà di nuovo
A ondate insorgerà, insorgerà, insorgerà
E batterà i suoi colpi.
Mentre ti strappano come uno straccio,
Questa città vivrà di nuovo
A ondate insorgerà, insorgerà, insorgerà
E demolirà gli argini.