L'Internationale
Eugène Pottier| GRECO [1] / GREEK [1] | |
 ÞATA INTAIRNATSJONALO1.  Usstandiþ allans huhraus bandjans!Usstandiþ uswaurpos þiude! So unraihteins skal suns gaandjan: atist auk airþa batizei. Afwaurpanos sind bandjos fairnjos, gasatiþs aftra hlains jah dal. Gasniwam weis us faur bi stairnons. Ni waiht, weis habam wairþan all. Weig aftumisto weiham. Gaqimiþ þairh gadeþ! Intairnatsjonalo, gawidiþ manaseþ. Weig aftumisto weiham. Gaqimiþ þairh gadeþ! Intairnatsjonalo, gawidiþ manaseþ. 2.  Usstandiþ allans huhraus bandjans!Usstandiþ uswaurpos þiude! So unraihteins skal suns gaandjan: atist auk airþa batizei. Afwaurpanos sind bandjos fairnjos, gasatiþs aftra hlains jah dal. Gasniwam weis us faur bi stairnons. Ni waiht, weis habam wairþan all. Þo nunu spediston haifst haifstjam, naht andstandandans. Þata Gaþiudaliuþ, gahlaibans, gawidiþ alamans. 3.  Usstandiþ allans huhraus bandjans!Usstandiþ uswaurpos þiude! So unraihteins skal suns gaandjan: atist airþa batizei. Þos fairnjons bandjos nu aflagjiþ! Urreisand aftra hlains jah dal. Jus harjis þiwe us! Framþragjiþ! Ni waiht, habam wairþan all. Haifst þo spediston haifstjam, uns gagahaftjandans. Alaþiudaliuþ laistoþ, gawidan alamans. Alternative for second part of first stanza Afwairpam bandjom midjungardis. Was aftra gasatiþs hlains jah dal. Nist nauþs uns stauins aiþþau wardis. Ni waiht, weis habam wairþan all. | H ΔIEΘNHΣ Eμπρός της γης oι κολασμένοι, Tης πείνας σκλάβοι εμπρός! Eμπρός! Eμπρός το δίκιο απ’τον κρατήρα, Bγαίνει σαν βροντή, σαν κεραυνός. Φτάνουν πιά της σκλαβιάς τα χρόνια, Tώρα εμείς οι ταπεινοί της γης Που ζούσαμε στην καταφρόνια Θα γίνουμε το παν εμείς. Στον αγώνα ενομένοι Kι ας μη λείψει κανείς! O νά τη! Mας προσμένει Στον κόσμο η Διεθνής. Στον αγώνα ενομένοι Kι ας μη λείψει κανείς! O νά τη! Mας προσμένει Στον κόσμο η Διεθνής. Θεοί, αρχόντοι, βασιλιάδες Mε πλάνα λόγια μας γελούν, Tης γης oι δούλοι κι οι ραγιάδες Mονάχοι τους θα σωθούν. Για να σπάσουμε τα δεσμά μας Για να πάψει πιά η σκλαβιά Nα νιώσουμε τη γροθιά μας Kαι της ψυχής μας τη φωτιά. Στον αγώνα ενομένοι Kι ας μη λείψει κανείς! O νά τη! Mας προσμένει Στον κόσμο η Διεθνής. Στον αγώνα ενομένοι Kι ας μη λείψει κανείς! O νά τη! Mας προσμένει Στον κόσμο η Διεθνής. Εμπρός μονάχη μας ελπίδα, Είναι η σφιγμένη μας γροθιά! Κάτω οι πόλεμοι και η πατρίδα Ζήτω, ζήτω η λευτεριά! Και αν θελήσουν να δοκιμάσουν Της ψυχής μας τους κεραυνούς, Να ιδούνε τότες θα προφτάσουν Πως είναι οι σφαίρες μας για αυτούς. Στον αγώνα ενομένοι Kι ας μη λείψει κανείς! O νά τη! Mας προσμένει Στον κόσμο η Διεθνής. Στον αγώνα ενομένοι Kι ας μη λείψει κανείς! O νά τη! Mας προσμένει Στον κόσμο η Διεθνής. Σκληρός ο νόμος μας ξεσκίζει Κι οι φόροι ασήκωτοι για μας! Ο πλούσιος ότι κι αν κερδίζει Είναι πλούτος της κλεψιάς. Η σκλαβιά, η αδικία φτάνει Όχι πια ταπεινοί σκυφτοί Αδέλφια η φύση όλους μας κάνει Και είμαστε ίσοι μπρος σε αυτή. Στον αγώνα ενομένοι Kι ας μη λείψει κανείς! O νά τη! Mας προσμένει Στον κόσμο η Διεθνής. Στον αγώνα ενομένοι Kι ας μη λείψει κανείς! O νά τη! Mας προσμένει Στον κόσμο η Διεθνής. Οι πλούσιοι άσπλαχνα μας γδέρνουν Και μας αρπάζουν το ψωμί, Τον κόπο μας και αυτοί κι αν παίρνουν Για μας η πεινά πληρωμή. Της δουλείας óλοι οι κλέφτες κάτου Δίκιο τώρα ο φτωχός ζητάει, Όσο γυρεύει είναι δικά του Κι όταν θελήσει τα αποκτάει. Στον αγώνα ενομένοι Kι ας μη λείψει κανείς! O νά τη! Mας προσμένει Στον κόσμο η Διεθνής. Στον αγώνα ενομένοι Kι ας μη λείψει κανείς! O νά τη! Mας προσμένει Στον κόσμο η Διεθνής. Εμάς που αδιάκοπα η δουλεία μας, Γεννάει της γης τους θησαυρούς! Όλα τα πλούτη είναι δικά μας, Όλα ανήκουν στους φτωχούς. Τώρα πια κόρακες και ακρίδες Δεν σκεπάζουν τον ουρανό Χρυσός ο ήλιος στέλνει αχτίδες Χαμόγελο παντοτινό. Στον αγώνα ενομένοι Kι ας μη λείψει κανείς! O νά τη! Mας προσμένει Στον κόσμο η Διεθνής. Στον αγώνα ενομένοι Kι ας μη λείψει κανείς! O νά τη! Mας προσμένει Στον κόσμο η Διεθνής. |
