Песня o земле

Vladimir Semënovič Vysotskij / Владимир Семёнович Высоцкий

Originale

Versione polacca di Bogusław Wróblewski (a volte viene attribuita...

ПЕСНЯ O ЗЕМЛЕ Кто сказал: "Все сгорело дотла? Больше в Землю не бросите семя"? Кто сказал, что Земля умерла? Нет! Она затаилась на время. Материнство не взять у Земли, Не отнять, как не вычерпать моря. Кто поверил, что Землю сожгли? Нет! Она почернела от горя. Как разрезы, траншеи легли, И воронки, как раны, зияют, Обнаженные нервы Земли Неземное страдание знают. Она вынесет все, переждет. Не записывай Землю в калеки! Кто сказал, что Земля не поет, Что она замолчала навеки? Нет! Звенит она, стоны глуша, Изо всех своих ран, из отдушин. Ведь Земля - это наша душа, Сапогами не вытоптать душу! Кто поверил, что Землю сожгли? Нет, она затаилась на время.

PIEŚŃ O ZIEMI Kto to rzekł: pożar strawił nasz świat, nigdy ziarna nie przyjmie już ziemia?! Kto to rzekł: ziemia sczezła do cna? Przecież tylko na chwilę zasnęła. Nie wyczerpie nikt morza do dna, macierzyństwa nikt ziemi nie skradnie! Mówi ktoś, że spalona, lecz trwa, choć z rozpaczy sczerniała szkaradnie. Tak, przeciętą okopem ma pierś, wokół wyrwy jak rany na ciele, wszystkie nerwy wyprute na wierzch - Ziemia cierpi nieziemskim cierpieniem. Lecz wytrzyma, przeczeka zły czas, nie próbujcie z niej zrobić kaleki! Kto powiedział, że śpiew ziemi zgasł i że ziemia zamilkła na wieki? Przecież śpiewa przez rany, choć śpi, zabrzmi życiem i jęki zagłuszy. Przecież dusza człowiecza w niej tkwi a butami nie można zgnieść duszy.