Lili Marleen [Lied eines jungen Wachtpostens]
Hans Leip| NORVEGESE / NORWEGIAN - Rita Engebretsen | |
| ONDER DE LANTAREN [LILI MARLEEN] Onder de lantaren, bij de groote poort, vrijen vele paren bij avond ongestoord. Als ik van boord kom, ga 'k meteen terstond naar die lantaren heen, met jou Lili Marleen, met jou Lili Marleen! Onder de lantaren, heel dicht bij elkaar... dat verliefd wij waren, zag wel een ieder daar! En elk die glimlacht - naar ik meen - gaat hij langs die lantaren heen: om ons Lili Marleen, om ons Lili Marleen! Onder de lantaren, werd een sein gehoord, dat kwam van de baren en riep mij weer aan boord! Ik zei vaarwel en ging toen heen, bij de lantaren stond alleen, mijn schat Lili Marleen, mijn schat Lili Marleen! Onder de lantaren, loop jij nu mijn kind... Ik ben weer gaan varen en zwalk door weer en wind. Soms is mijn hart zoo zwaar als steen en dan gaan mijn gedachten heen naar jou Lili Marleen, naar jou Lili Marleen! | LILI MARLEEN Lang der i det fjerne ved kasernens dør, står det et lanterne og lyser nå som før, der sto vi to i lyktens skinn, du sa at du var vennen min, du sa: Lili Marleen, er din Lili Marleen. Men jeg måtte reise, og du ble igjen, Kun den gamle sangen jeg hadde om min venn. Minnene har jeg med i den, de sa vi skulle sees igjen, en dag, Lili Marleen, blir min Lili Marleen. Årene forsvant og tiden langsomt gikk, mange brev jeg sendte men intet svar jeg fikk. Kanskje har du forelsket deg, dat ved jeg jo du glemmer meg, min venn Lili Marleen, min venn Lili Marleen. Nå er jeg tilbake ved kasernens dør, venter på min kjære, som jeg gjorde før. Da kommer du i lyktens skinn, og sier du er vennen min som før, Lili Marleen, som før, Lili Marleen. Under en lanterne, ved kasernens dør, står vi atter sammen, som vi gjorde før, her står vi nå i lyktens skinn, og atter er jeg bare din, og du, Lili Marleen, er min, Lili Marleen. |
