License To Kill
Bob Dylan| Original | Polish version by Jerzy Menel |
| LICENSE TO KILL Man thinks 'cause he rules the earth he can do with it as he please And if things don't change soon, he will. Oh, man has invented his doom, First step was touching the moon. Now, there's a woman on my block, She just sit there as the night grows still. She say who gonna take away his license to kill? Now, they take him and they teach him and they groom him for life And they set him on a path where he's bound to get ill, Then they bury him with stars, Sell his body like they do used cars. Now, there's a woman on my block, She just sit there facin' the hill. She say who gonna take away his license to kill? Now, he's hell-bent for destruction, he's afraid and confused, And his brain has been mismanaged with great skill. All he believes are his eyes And his eyes, they just tell him lies. But there's a woman on my block, Sitting there in a cold chill. She say who gonna take away his license to kill? Ya may be a noisemaker, spirit maker, Heartbreaker, backbreaker, Leave no stone unturned. May be an actor in a plot, That might be all that you got 'Til your error you clearly learn. Now he worships at an altar of a stagnant pool And when he sees his reflection, he's fulfilled. Oh, man is opposed to fair play, He wants it all and he wants it his way. Now, there's a woman on my block, She just sit there as the night grows still. She say who gonna take away his license to kill? | ZABIJAĆ TEN ŚWIAT Człowiek Ziemię za nic ma Odkąd legła ludzkości u stóp; Liczy zyski, nie mierzy strat. Gdy czas na kolejny już krok, Z Księżyca w dal czyni skok, Lecz dziewczynę znam, co w niebo Patrzy nocą już od lat Mówiąc: - Któż dał ludziom prawo zabijać ten świat? Szlak fałszywy ktoś pokaże Ucząc jak trzeba żyć I wyruszasz z kłamstwem w ustach za pan brat. Wkraczasz w zaprzedany krąg By przechodzić jak rzecz z rąk do rąk, Lecz co myśli ta dziewczyna, Kiedy Księżyc w niebie zbladł Mówiąc: - Któż dał ludziom prawo zabijać ten świat? I strapiony, przerażony Kroczy przez sploty dróg, A nad karkiem zniewolonym świszczy bat. Oczom uwierzyć swym chciał, Ale to, co widzi, to fałsz... A dziewczyna w oknie tkwi Chociaż chłód już z nieba spadł Mówiąc: - Któż dał ludziom prawo zabijać ten świat? Krzyk nasz świat plami, Świat rani I rani nas samych, Dziejów zmienia prąd Człowiek będzie pionkiem w grze, Póki nie zrozumie, że Jeden wielki czyni błąd. Teraz patrzy w wody lustro I oddaje cześć Temu, który ustanowił nowy ład. A że świat ma być próbą sił, Pal to sześć, byleś przy swoim tkwił Lecz dziewczynę znam, co w niebo Patrzy nocą już od lat Mówiąc: - Któż dał ludziom prawo zabijać ten świat? |
