Il Pescatore
Fabrizio De André| Versione (parziale) in sardo nuorese di Francesco Pes. Si limita... | |
| FISKIMAÐURINN Í skugga síðustu sólargeislanna hafði fiskimaður dottað og hann var með línu eftir andlitinu eins og nokkurskonar bros. Það kom morðingi á ströndina, tvö stór barnaaugu, tvö risastór hrædd augu, voru speglar ævintýris. Og hann bað þann gamla „gef mér brauð ég hef lítinn tíma og er of svangur“ og hann bað þann gamla „gef mér vín ég er þyrstur og ég er morðingi.“ Sá gamli pírði augun mót deginum hann horfði ekki einu sinni í kringum sig heldur hellti víninu og braut brauðið fyrir þann sem sagðist svangur og þyrstur. Og hitinn varði aðeins stundarkorn svo fór hann aftur í burtu mót vindinum svo fór hann aftur í átt að sólu með fiskimann á bak við sig. Með fiskimanninn á brott er minningin nú þegar sár hún er söknuður apríls sem var eytt í leiki í bakgarði. Þá komu tveir eftirlitsmenn á söðli þeir komu á söðli með byssur þeir spurðu þann gamla hvort þarna nálægt hefði morðingi farið hjá. Í skugga síðustu sólargeislanna hafði fiskimaður dottað og hann var með línu eftir andlitinu eins og nokkurskonar bros. og hann var með línu eftir andlitinu eins og nokkurskonar bros. | SU PISCATORE In s'umbra de s'ultimu sole,, si chest'dormiu unu piscatore, chi ai'at una ruga in sa cara cumente una ispetzie de surrisu. Bennet in s'ispiaggia unu assassinu, duos ocros mannos de pizinnu, duos ocros meda mannos de timmore, fin sos isprecchios de un'abbentura. E pediat a s'antzianu, dazzemi su pane, apo pacu tempu e meda gana, e pedit a s'antzianu dezzemi su binu, apo sidiu se so unu assassinu. [...] |
