Il vecchio e il bambino
Francesco GucciniOriginale | Versione in esperanto di Renato Corsetti |
IL VECCHIO E IL BAMBINO Un vecchio e un bambino si preser per mano e andarono insieme incontro alla sera. La polvere rossa si alzava lontano e il sole brillava di luce non vera. L'immensa pianura sembrava arrivare fin dove l'occhio di un uomo poteva guardare e tutto d'intorno non c'era nessuno solo il tetro contorno di torri di fumo. I due camminavano, il giorno cadeva, il vecchio parlava e piano piangeva. Con l'anima assente, con gli occhi bagnati seguiva il ricordo di miti passati. I vecchi subiscono le ingiurie degli anni non sanno distinguere il vero dai sogni i vecchi non sanno, nel loro pensiero, distinguer nei sogni il falso dal vero. E il vecchio diceva, guardando lontano: "immagina questo, coperto di grano, immagina i frutti, immagina i fiori e pensa alle voci e pensa ai colori. E in questa pianura fin dove si perde crescevano gli alberi e tutto era verde cadeva la pioggia, segnavano i soli il ritmo dell'uomo e delle stagioni". Il bimbo ristette, lo sguardo era triste e gli occhi guardavano cose mai viste. E poi disse al vecchio con voce sognante "Mi piaccion le fiabe, raccontane altre". | MALJUNULO KAJ INFANO Jen iris du homoj maljuna kaj juna promene renkonte al horo vespera Pulvora kurteno ruĝigis la fonon dum brilis la suno per lumo malvera la vasta ebeno senfine ebenis ĝis homa okulo sukcesis alveni malestis homspuroj la tutan ĉirkaŭon nur sombraj konturoj de turoj el fumo La du plupromenis la tago forsvenis kaj la maljunulo plorante parolis kun fora animo malsekaj okuloj postvagis memorojn pri tagoj pasintaj maljunuloj suferas ruinojn pro aĝo ne povas distingi realon de revoj maljunuloj ne scias en sia memoro distingi en revoj malveron de vero. Kaj li diris plue pri tiu ebeno: "Imagu ĉi tion kovrata per greno imag la fruktojn imagu la florojn kaj ĝuu la voĉojn la buntajn kolorojn ĉi tie ĝis vido en foro sin perdis kreskadis la arboj kaj ĉio brilverdis kaj falis la pluvo kaj markis la sunoj la ritmon por homoj kaj por la sezono"j. Ekhaltis la knabo kun stranga mieno ĉar antaŭ li estis tutnova mirsceno kaj la maljunulon li petis rev-voĉe: "Mi ŝatas fabelojn, nun pliajn rakontu". |