Democracy
Leonard Cohen| Versione polacca di Maciej Zembaty | |
| DÉMOCRATIE Elle arrive par un trou dans l'air, depuis les nuits de Tiananmen Square. Elle naît du sentiment qu'elle ne peut être vraiment réelle, ou qu'elle est réelle mais pas ici. Elle vient des guerres contre le désordre, des sirènes qui hurlent jour et nuit; des feux des sans-abri, des cendres des homos : la démocratie arrive aux USA. Elle arrive par une brèche du mur, sur un flot d'alcool visionnaire; du récit renversant du Sermon sur la Montagne que je ne prétends pas comprendre entièrement. Elle arrive dans le silence sur les quais de la baie, du coeur courageux, hardi et délabré de la Chevrolet : la démocratie arrive aux USA. Elle vient de la tristesse de la rue, des lieux saints où les races se rencontrent; des vacheries homicides qui ont lieu dans chaque cuisine pour savoir qui va servir et qui va manger. Des puits de déceptions où les femmes s'agenouillent pour prier la grâce de D--u dans le désert ici et dans le désert très loin : la démocratie arrive aux USA. Vogue, vogue O puissant vaisseau de l'Etat Aux rivages de nécessité entre les écueils des rats et les grains d'adversité vogue, vogue Elle arrive d'abord en Amérique berceau du meilleur et du pire. Ici se trouve l'étendue et la machine du changement et ici la soif spirituelle. Ici se trouve la famille éclatée et le solitaire dit que le coeur doit s'ouvrir de façon fondamentale : la démocratie arrive aux USA. Elle vient par les hommes et les femmes. O ma chérie, nous allons faire de nouveau l'amour. Nous descendrons si profondément que la rivière en pleurera, et les montagnes crieront Amen ! Elle arrive comme le flot de la marée sous le balancement de la lune, impériale et mystérieuse, en amoureux appareil : la démocratie arrive aux USA. Vogue, vogue O puissant vaisseau de l'Etat Aux rivages de nécessité entre les écueils des rats et les grains d'adversité vogue, vogue Je suis sentimental, si vous voyez ce que je veux dire : j'aime ce pays mais je ne supporte pas le décor. Je ne suis ni de gauche ni de droite je suis simplement chez moi ce soir, et je me perds dans ce petit écran impuissant. Mais je suis têtu comme ces sacs de légumes que le temps ne peut faire pourrir, je ne vaux rien mais je tiens bien haut ce petit bouquet sauvage : la démocratie arrive aux USA. | DEMOKRACJA Przez dziurę w powietrzu wdziera się z tamtych nocy na Placu Tiananmen. Z uczucia, że to jest nierealna raczej rzecz, lub realna - lecz tu nie ma jej. Z wojen ładu z nieporządkiem, z wycia syren w noc i dzień; z żaru ognisk dla bezdomnych, z żużlu, w którym spłonął gej: Nadchodzi Demokracja do krainy tej. Nadchodzi przez pęknięcia ścian, pośród wieszczych alkoholu fal; i z kazania, które Bóg włożył do Jezusa ust, a którego nie rozumiem nawet ja. Nadchodzi z wielkiej ciszy, która nad zatoką trwa, z głębi serca Chevroleta, które w smarze tłucze się: Nadchodzi Demokracja do krainy tej. Nadchodzi ze smutku ulic miast, ze świętych miejsc spotkania wszystkich ras; I z tych samobójczych kłótni, które trwają w każdej kuchni, kto dziś będzie usługiwał, a kto jadł. Z źródeł niezadowolenia, z modlitw kobiet, świętych słów, z bożej chwały na pustyni tutaj i daleko gdzieś: Nadchodzi Demokracja do krainy tej. Więc płyń, więc płyń potężny Statku nasz! przez Rafy Chciwości do Wybrzeży Miłości wśród Nienawiści Skał więc płyń, więc płyń więc płyń Do Ameryki puka bram, kolebki dobra oraz zła. Tu znają rzeczy skalę, tu części są na zmianę, tu trwa spirytualna gra. Z rodziną dzieje się tu marnie, a samotni twierdzą, że serca muszą być otwarte: Nadchodzi Demokracja do krainy tej Nadchodzi od mężczyzn i kobiet; maleńka, znowu będę kochał cię. Zagłębiony w ciebie tak, że aż rzeka zacznie łkać. Słowo Amen zaś wypowie górski żleb. Nadchodzi, jak przypływu wir Księżyc na niebie drży. Królewska, tajemnicza Zalotnie stroi się: Nadchodzi Demokracja do krainy tej. Wiec płyń, więc płyń potężny Statku nasz! przez Rafy Chciwości do Wybrzeży Miłości wśród Nienawiści Skał więc płyń, więc płyń więc płyń Sentymentalny z wiekiem robię się: Kocham ten kraj, choć w scenografii złej. Nie jestem z lewej ani prawej, we własnym domu w nocy bawię, topiąc wzrok w ekranu mętnym szkle. Lecz w uporze trwam jak śmieci wór. Czas rozkładu nie oznacza już, jestem wrakiem, który trzyma wciąż bukiecik w dłoni swej: Nadchodzi Demokracja do krainy tej. |
