Lingua   

Carlo Martello torna [o: ritorna] dalla battaglia di Poitiers; o Carlo Martello

Fabrizio De André
Pagina della canzone con tutte le versioni


Traduzione turca / Türkçe çeviri / Turkish translation / Traduction...
Ο Κάρολος Μαρτέλος επιστρέφει από τη μάχη του Πουατιέ

Ο βασιλιάς Κάρολος γυρνούσε από τον πόλεμο,
τον υποδέχεται η χώρα του και τον δαφνοστεφανώνει.
Στον ήλιο της ζεστής άνοιξης
αστράφτει η πανοπλία του νικητή Άρχοντα.

Το αίμα του Πρίγκιπα κι εκείνο του Σαρακηνού
βάφουν την περικεφαλαία με το ίδιο χρώμα,
αλλά περισσότερο και από τις λαβωματιές στο σώμα
ο Κάρολος αισθάνεται τον πόθο του έρωτα.

«Μπορεί τη λαχτάρα για τη δόξα και τη δίψα για την τιμή,
που έχει ο νικητής, να τα ικανοποιεί ο πόλεμος,
δεν του χαρίζει όμως ούτε μια στιγμή για να κάνει έρωτα.
Να επιβάλεις στη γλυκιά συμβία να φορέσει
τη ζώνη της αγνότητας, είναι δυστυχώς επικίνδυνο,
γιατί στη μάχη μπορεί να χάσεις το κλειδί».

Κι ενώ παραπονιέται έτσι ο χριστιανός βασιλιάς,
γέρνουν τριγύρω τα στάχυα και τα άνθη τον στεφανώνουν.
Μες στα καθάρια νερά της πηγής
καθρεφτίζεται περήφανος επάνω στη σέλα ο νικητής των Σαρακηνών.

Και να που ξαφνικά μες στο νερό εμφανίζεται
σαν εξαίσιο όραμα το σύμβολο του έρωτα:
μέσα από τις πυκνές, μακριές, ξανθές κοτσίδες
γυμνό στον ήλιο προβάλλει το στήθος.

«Δεν ξαναφάνηκε ποτέ μια τέτοια ομορφιά,
δεν απόλαυσα ποτέ μια τέτοια κόρη»,
είπε ο βασιλιάς Κάρλος κατεβαίνοντας γρήγορα από τη σέλα.
«Ε, ιππότη, μην πλησιάζετε,
άλλος το χαίρεται αυτό που εσείς ζητάτε.
Πηγαίνετε να ξεδιψάσετε σε άλλη, πιο βολική πηγή».

Έκπληκτος από μια τόσο αποφασιστική συμπεριφορά
και νιώθοντας να τον χλευάζουν ο βασιλιάς Κάρολος σταμάτησε,
αλλά περισσότερο και από την τιμή το λόγο είχε η νηστεία
και μ’ έξαψη ο άρχοντας έβγαλε το σκούρο κράνος του.

Αυτό ήταν το μυστικό όπλο του,
που ο Κάρολος χρησιμοποιούσε συχνά στα δύσκολα.
Στη γυναίκα εμφανίστηκε μια μεγάλη μύτη,
ένα τραγίσιο πρόσωπο, ήταν ωστόσο η Εξοχότητά Του.

«Εάν δεν ήσασταν ο βασιλιάς μου»
(ο Κάρολος βγάζει τη βαριά του σπάθα)
«δεν θα έκρυβα την επιθυμία να το σκάσω.
Αφού όμως είστε ο άρχοντάς μου,»
(ο Κάρολος βγάζει όλη τη βαριά του πανοπλία)
«πρέπει να σας δοθώ γυμνή από κάθε ντροπή».

Σαν ιππότης ήταν αρκετά ικανός,
αλλά και στο μπλέξιμο αυτό τα’ βγαλε πέρα με τιμή
και αφού έφτασε στο τέλος της μάχης
δισταχτικός πάνω στη σέλα έκανε να ξανανέβει.

Γρήγορα όμως τον αρπάζει η κόρη
και ξαφνικά παρουσιάζει το λογαριασμό στο βασιλιά της.
«Λοιπόν, για σας και μόνο, πού είστε ο αφέντης μου,
κάνει πέντε χιλιάδες λιρέτες, είναι προσφορά».

«Μα είναι δυνατόν, που να πάρει ο διάολος,
οι ερωτοδουλειές σ’ αυτό το βασίλειο
να καταλήγουν όλες σε μεγάλες πουτάνες;
Αλλά και για την τιμή υπάρχει αντίρρηση.
Θυμάμαι πολύ καλά ότι πριν αναχωρήσω
η ταρίφα ήταν μικρότερη από τρεις χιλιάδες λιρέτες».

Και αφού τα είπε αυτά, έπραξε σαν να’ ταν κανένας αλητήριος:
με πήδημα λιονταριού όρμησε προς τη σέλα
χτυπώντας το άλογο λες κι ήτανε γαϊδούρι.
Ανάμεσα στις γλιτσίνες και στις κουφοξυλιές ο βασιλιάς έγινε καπνός.

Ο βασιλιάς Κάρολος γυρνούσε από τον πόλεμο,
τον υποδέχεται η χώρα του και τον δαφνοστεφανώνει.
Στον ήλιο της ζεστής άνοιξης
αστράφτει η πανοπλία του νικητή Άρχοντα.
Charles Martel, Puvatya Savaşından dönerken

Kral Charles, savaştan dönüyordu,
toprağı, defne tacı takarak karşıladı onu.
Sıcak baharın güneşinde,
zırhı ışıldıyordu muzaffer komutanın.

Prensin ve Emevi hasmının kanı,
aynı kızıla boyuyordu sorgucu,
ama vücudundaki yaralardan çok,
Charles, alevlerini hissediyordu aşkın.

“Zafer özlemini, şeref susuzluğunu
giderse de savaş galip olan için,
bir an tanımıyor sevişmeye.
Olur da takarsa kişi tatlı eşine,
ah, o ağır bekaret kemerini,
savaşta bir bakarsın,
kaybetmişsin anahtarını”.

Böyle yakınıyordu Hıristiyan kral,
başak boyun eğiyordu çevresinde,
çiçekler taç oluyordu ona.
Duru pınarın aynasında
mağrur yansıyordu at sırtındaki
aksi, Emevilere galip gelenin.

Birden suda oluşuverdi
mucizevi görüntü: aşkın simgesi,
uzun sarışın saçlar, örgüler yumağı,
çıplak göğüsle birbirine karışmıştı gün ışığında.

“Hiç görülmemiştir böyle güzel şey,
hiç denk gelmedim böyle güzel bir kıza”,
dedi kral Charles hızla inerek atından.

“Durun, şövalye, yaklaşmayın
aradığınız haz, başkasına ait çoktan,
daha kolay başka kaynakta giderin susuzluğunuzu”.

Böyle kararlı bir tepkiye şaşıran
kral Charles, alay edildiğini hissedip durdu,
ama onura üstün geldi kadınsızlık,
titreyerek çıkardı senyör, kahverengi başlığını.

Bu, büyük zorluklarda sıkça kullandığı
gizli silahıydı Charles’ın,
kadının karşısında koca bir burun beliriverdi,
bir teke suratı, ama Majesteleriydi işte.

“Hükümdarım olmasaydınız”
--Charles kınından çıkardı ağır kılıcını--
“gizlemezdim uzağa kaçma arzumu,
ama efendim olduğunuz için”
--Charles sıyrıldı zırh kafesinden tamamen--
“boyun eğmeliyim bir yana bırakıp her tür utancı”.

Şövalye gerçekten pek yiğitti,
o zor durumda bile onur zırhını kuşandı
ve tamamlayıp nefsiyle mücadelesini,
kararsız, yeniden atına binmeye çalıştı.

Kız hızla yakalayıverdi kralı,
hemen bir ücret önerdi efendisine:
“Hadi, efendimiz olmanız hasebiyle,
beş bin lira olsun, özel fiyat”.

“Yahu, olacak iş mi, Tanrı aşkına,
bu krallıktaki serüvenlerin tamamının,
dönüp dolaşıp büyük yosmalarla son bulması?
Fiyata da söyleyecek bir çift sözüm var,
çok iyi hatırlıyorum, yola çıkmadan önce,
üç bin liradan aşağıydı tarifeler”.

Bunu söyleyip tam bir hergele gibi davrandı,
bir aslan sıçrayışı ile atına atladı.
Atını kırbaçlayıp bir eşek gibi,
morsalkımlarla mürverler arasından
gözden yitiverdi kral.

Kral Charles, savaştan dönüyordu,
yurdu, defne tacı takarak karşıladı onu.
Sıcak baharın güneşinde,
zırhı ışıldıyordu muzaffer komutanın.


Pagina della canzone con tutte le versioni

Pagina principale CCG


hosted by inventati.org