Disamistade
Fabrizio De André| Skriven på svenska av Riccardo Venturi | |
| ΕΧΘΡΑ Ξεκαθάρισμα λογαριασμών στην πλατεία οι στοιχειωμένες καρδιές τους γκρεμισμένη εκκλησία… Όσα δεν φτάνουν τα μπράτσα η προσβολή τα τσακίζει τη ζωή όταν σκέφτονται, η ζωή μου θα τρίζει… Πόσο δίκαιη εξουσία ζυγίζει ότι έχει ο καθένας όταν ο μόνος πόνος που αντέχει είναι ο πόνος ο ξένος. Φχαριστιέται με αιτίες τιποτένιες της καρδιάς μας το μίσος το δαγκωμένο ουρλιαχτό κάποιου σκύλου, για μια σκιά στα σκουπίδια… φχαριστιέται με λίγο αίμα τυχαίο που θα δει στις ειδήσεις… Μ’ ένα πιάτο στρωμένο που απόψε κανείς δεν θα αγγίξει και η κάθε πιστολιά στον αέρα μια ικεσία στη μοίρα. Τι να κρύβουν οι γυναίκες που σκυμμένες κεντάνε αυτοί οι λεκέδες του πένθους που το πάθος ξεχνάνε… με μια ελπίδα στο στήθος σαν σημαία σκισμένη απ’ τα σκέλια τους ως το φιλί χρεωμένη… Μια ντροπή που ιδρώνει τα δάχτυλα σαν γλιστρούν σ΄ άλλα χέρια δεν μπορεί θα υπάρχει ένας τρόπος να ζεις δίχως φόβο Μια βιασύνη που βραχνιάζει τα μάτια σαν κοιτούν άλλα μάτια για να δουν πως δεν είναι αυτό αγάπη μα μίσος ξεθυμασμένο… Και έτσι πάντα τους λάκκους που ανοίγουμε τους φτυαρίζει η εξουσία… Λες και η έχθρα που νιώθουμε είναι αντίδοτο στη συμφορά μας στου καιρού το αφόρητο πείσμα να θάβει τα όνειρά μας… Ξεκαθάρισμα λογαριασμών στην πλατεία οι στοιχειωμένες καρδιές μας γκρεμισμένη εκκλησία… | OVÄNSKAP Vad gör de här själarna Framför kyrkan? Människor i motstånd En oavgjord historia andå-a-åå andå-a-åå Inom en arms räckhåll, På avstånd av en skymf Tänker man på freden Och freden rör man vid andå-a-åå andå-a-åå Två blodavväpnade familjer Gör upp med varandra Och för alla är varandras sorg Halvminskad sorg. Det nöjer sig med så lätta skäl Det här kriget av hjärtan, Jämmern av en hund skjuten Av en skugga som går förbi Det nöjer sig med korta dödskamper På vägen till hem, En blodfläckad skottlossning, Hemma är bordet re'n dukat för en som inte mer är. Och vid varje jaktskott runt om Ber man om god lycka. Vad gör de här döttrarna? De broderar och syr En sorgpatchwork som nu Avstår från kärlekskval andå-a-åå andå-a-åå I sitt innersta väsen Döljer de ett tyst hopp Som fienden skulle önska, Som vill ge dem tillbaka andå-a-åå andå-a-åå Och nu händer som jäktat rör Andra händer och händer, Ty det måste vara väl ett sätt Att leva utan smärta Ögon som löper inn i andra ögon Och som däremot finner Det är bara en stormvind som vilar Och halvminskat hat. Myndigheterna ska syssla med Allt vad återstår. Ty ovänskapen sätter sig Emot vårt missöde, Tiden förgår och förvirrar Vårt öde, vårt liv och vår lycka. Vad gör de här själarna Framför kyrkan? Människor i motstånd En oavgjord historia. |
