| Versione polacca di un traduttore anonimo [1895]
|
PIEŚŃ WIĘZIENNA | PIEŚŃ RYSZARDA LWIE SERCE |
| |
Człowiek zamknięty we więzieniu złym | Nie umie jeniec w swej więziennej cieśni |
Smutno śpiewa i smutny składa rym, | Otwierać serca; lecz kiedy boleśniej |
Bo w smutkach może się pocieszać nim. | Wstyd dotknie, to się samo rwie do pieśni. |
Mam przyjaciół, lecz przyjaźń ich jak dym; | Przyjaciół wielu mam, lecz im się nie śni — |
Na okup skąpią. Hańba, bym dwie zim | O hańbo! — okup zebrać, więc w tej pleśni |
Był tak uwięzionym! | Dwa lata siedzę więźniem. |
| |
Oto, baroni moi, głoszę wszem: | Wiedzą wasale moi i baroni |
Wam z angielskich i wam z francuskich ziem; | Z Anglii, Normandyi, Poitou, Gaskonji, |
Najbiedniejszemu z druhów - dobrze wiem! - | Że nie znam w świecie towarzysza broni, |
Gnić nie dałbym, przez skąpstwo, w lochu złem: | Coby pomocy nie znalazł z mej dłoni; |
Lecz wam wymawiać skąpstwa ani śmiem: | Niech na wymówkę tę nikt się nie płoni... |
Wszakże - uwięzionym. | Ja przecież jestem więźniem. |
| |
Dobrze poznałem z teraźniejszych prób: | Wiem, otwartemi w świat patrząc oczyma, |
Traci druhów, kto więzień albo trup. | Że trup i jeniec przyjaciela nié ma, |
Biada mi! zapomniany wejdę w grób; | I teraz skąpstwo w niewoli mię trzyma. |
Lecz im - hańba przypadnie jako łup, | Widzę... i żal — ach! — za serce mię ima, |
Gdy przez brak złota łamiąc dany ślub | Świat po mej śmierci na lud mój się zżyma, |
Wzgardzą uwięzionym | Że dał mi skonać więźniem. |
| |
Nic mnie nie dziwi serca mego ból: | A temu jeszcze pieśń ma bólem zjęta, |
Mój suzeren wszedł do mych miast i pól. | Że pan mój ziemię mi rwie, ludzi pęta, |
Przysięgi pożarł niepamięci mól, | Ani przysięgi owej nie pamięta, |
Choć relikwią klął się wraz ze mną król. | Którą złożyliśmy na sakramenta. |
Lecz wkrótce mnie ujrzycie w innej z ról, | Jedna otucha tu mię krzepi święta, |
Już nie uwięzionym. | Że krótko być mi więźniem. |
| |
O, hrabino! Bóg niech cię w pieczy ma: | Siostro hrabino, niech Bóg trzyma w sile |
I damę mą, dla której oto ja | Cześć twą i krasę, które wielbię tyle |
Zawsze uwięzionym. | I których jestem więźniem. |