Le déserteur
Boris Vian| NEERLANDESE (OLANDESE-FIAMMINGO) / DUTCH (FLEMISH) / NEERLANDAIS... | |
| DE DESERTEUR Meneer de president, ´k schrijf u een brief bij deze, die u wellicht zult lezen hoewel u mij niet kent. Vanmorgen kwam de post mij met de oproep wekken om naar het front te trekken als vechter uitgedost. Meneer al bent u groot, u moet het mij vergeven, maar ik schiet in dit leven geen arme and´ren dood. Al stelt het u teleur, ´k heb mijn besluit genomen niet naar het front te komen. Ik word een deserteur. Mijn vader stierf als held Mijn broers zijn eens vertrokken In fraaie wapenrokken Ze sneuvelden in ´t veld. Mijn moeder huilde lang Nu ligt ze onder de zoden Daar kan geen bom haar doden Daar is ze niet meer bang. Toen ik gevangen zat Heeft men mijn vrouw gestolen Mijn hart, mijn trouw gestolen En al wat ik bezat. Nu sluit ik morgenvroeg De deur af naar ´t verleden ´k Ga zwerven door het heden Want zo is het genoeg. Ik trek van noord naar zuid Ik loop door zon en regen en kom de mensen tegen draag zo mijn boodschap uit: Negeer het kil bevel En weiger om te strijden En weiger om te lijden Blijf uit die oorlogshel. Meneer de president Waarom ons bloed te vragen? Ga zelf uw leven wagen Als u zo moedig bent. Nee, ik draag geen geweer Geef opdracht aan uw knechten Mij niet te vast te hechten Knal mij gewoon maar neer. | Mijnheer de president, Ik schrijf je een brief, die u misschien zal lezen, als u tijd heeft. Ik heb mijn militaire papieren ontvangen: Om naar de oorlog te vertrekken, vóór woensdagavond. Mijnheer de president, Ik wil dit niet doen: Ik ben niet op aarde om mensen te doden. Het is niet om u kwaad te maken, Maar ik heb mijn beslissing genomen: ik zal deserteren. Sinds ik geboren ben, heb ik mijn vader zien sterven, Mijn broers zien vertrekken en mijn kinderen zien wenen. Mijn moeder heeft zo erg geleden Dat ze nu al in haar graf ligt. Daar spot ze met de bommen en de wormen. Toen ik gevangen was heeft men me mijn vrouw afgepakt Men heeft me mijn lieve verleden ontstolen. Morgen heel vroeg zal ik de deur achter mij dichtdoen ….. en zal ik op weg gaan. Ik zal mijn kostje bijeen bedelen Op de Franse wegen van Bretagne tot de Provence En ik zal aan de mensen zeggen: Weiger te gehoorzamen, Weiger naar de oorlog te gaan, weiger te vertrekken. Al het nodig is zijn leven te geven, Geef dan het uwe, u bent een goede apostel, mijnheer de president. Als u me achtervolgt, verwittig uw gendarmes Dat ik niet gewapend zal zijn En dat ze mogen schieten. |
