Le déserteur
Boris Vian| GENOVESE / GENOESE - Paolo Bosso / Buio Pesto | |
| Y Ffoadur | O DISERTÔ |
| Arweinwyr mawr ein gwlad Y rhai a elwir bennaf I chi yr ysgrifennaf A’m calon i yn dwn Wi newydd glywed sôn Fod eisiau dynion newydd I fynd i arfer cleddyf I ymladd gyda’r gwn Rhaid im anufuddhau Nid am fy mod yn llyfrddyn Ond caru rwyf fy nghyd-ddyn Ac yn gwrthfarnu ei ladd Wrth wneud y llythyr hwn Nid ydwyf am eich poeni Ond rhaid oedd ysgrifennu Cans gwarth yw’r rhyfel im | In pinn-a facoltæ, Egregio Prescidente, ghe scrivo a presente, che spero scia a lezzià. A cartolinn-a chi, me dixe tæra tæra, che devo anâ a fâ a guæra, quest'atro lunedì. Ma mi no staggo chi, Egregio Prescidente, pé ammassâ da-a gente, ciù o meno comme mì. Mì no ghe l'ho con lé, g'ho diggo pè inciso, ma sento che ho deciso, e che mì disertiò. |
| Ers diwrnod cyntaf oes Fe welais ladd diennig Llofruddiaeth llawer teulu Er gwaethaf gwaed y Groes Bu farw mil o ŵyr Tra ’steddech chi’n gysurus Yn eich palasau moethus Dan drefnu tynged byd Bu carchorion prudd Na achosant ei bywydau Collasant eu heneidiau A’u nerth a’u grym a’u ffydd Yfory, af i ffwrdd Ni fedraf aros bellach A i i chwlio gwlad sy’n gallach Ymhell o sŵn y gad | Ho avuo solo di-i guai da quande son nasciuo, e i figgi ch'ho cresciuo, han ciænto insemme a mì. Mé moè e anche me poè, ormai son sotto tæra e a loiatri de stà guæra, no ghe ne pêu fregà. Quand'ea prexonê, qualcun o m'ha arröbou, a mæ sposa e o mæ passou, a mæ ciù bella etæ. Doman mì me issiò, e poi serriò a porta in sci-a stagion zâ morta e poi m'incamminiò. |
| Fe grwydraf dros y byd Mewn angen ac mewn tlodi Heb boeni am yfory A dwedaf wrth bob un Mwynhewch pleserau’r byd Ond arbedwch ofn i’w gystudd Cans brodyr i ni’n gilydd Aelodau’r bobl ryw Os rhaid yw arllwys gwaed Cewch arllwys waed eich gilydd Cans nid wyf fi yw’r llofrudd Na’r waedwyr mawr ein gwlad Daw plismyn ar fy ôl Ond ni fydd raid ynt poeni Ni fydd ddim arfau gen i Mi fydd yn hawdd fy lladd, Mi fydd yn hawdd fy lladd | Viviò de caitæ in sci-e stradde de Spagna, de França e de Bretagna e a tutti mì criò, de no partì mai ciù, e de no obbedì, de no anâ a moî, pé no l'importa chi. E dunca se servià, do sangue ad ogni costo, anæ a daghe o vostro, se a cosa vé piaxà. Sci-a digghe pure ai sò, se vegnan a çercame, che peuan anche sparame, mi armi no ghe n'ho. |
