[1] אין זאַלציקן ים פֿון די מענטשלעכע טרערן
געפֿינט זיך אַ שרעקלעכער תּהום,
ער קען שױן ניט טיפֿר, ניט פֿינצטערער װערן,
אים צײכנט אַ בלוטיקער שטראָם.
דעם תּהומ האָבנ טױזנטער יאָרן געגראָבן
אמונה און שׂינאה און פּײַן,
און טױזנטער יאָרן, אַלץ טראָפּן נאָך טראָפּן
עס גיסנ זיך טרערן אַרײַן.
און פֿול איז דער תּהום...דאָס איז ידישע טרערן
נאָך האָט ניט קײן טעות אין זײ:
אַ בלוטיגע טרער טוט דעם קבּצן געוערן,
דעם נגיד - אַ װײַסע װי שנײ.
נאָר אײך בּעלי־מלאכֿות, אביונים, קבּצנימ,
געהערט דאָך דער בלוטיגער תּהום,
און אײערע "ברידער", די רײַכע גולנים,
געהערט נאָר פֿון אױבן דער שױם.
שױן פֿול איז דער ים און פֿאַרפֿלײצט אַלץ ברענען.
ווּו זענען די העלדען, די לײַט,
די, װעלכע זיך מוטיג דערװעגען
צו װאַרפֿן אין תּהום זיך, און שטרײַטן.
דעם אַרבעטער װער־זשע װעט ענדלעך דערלײזן
פֿון הונגער און אײביקע לײַד?
און װער װעט דעם װעג אים צו פרײַהײט באַװײַזן
צו ברידערשאַפֿט, גלײַכקײט און פֿרײַד?
די גבֿירישע קינדער, משׂכּילים, רבנים-
זײ רופֿען אין ציון דעם יֽד,
אַ לידל אַן אַלטע פֿון אונדזערע שונאים:
“אַ געטאָ דעם אײביקען זשיד!”
זײ רופֿן אין זוכען, די קאַלטינקע מתים,
פֿון הײליקע קבֿרים אַ לאַנד,
און דאָס, װאָס עס לײַדען און זיפֿצען "הקרושים" -
צו דעם איז מען טױב װי די װאַנד!
משיח און יִדנטום – בײדע געשטאָרבן,
אַן אַנדער משיח קומט אָן.
דער יִדישער אַרבעטער - גבירישער קרבן
הײבט אױף שױן פֿון פֿרײַהײַט די פֿאָן.
דער העלד װעט די װעלט אי באָפֿרײַען, אי הײלן,
ער װעט דערגרײכן דעם תּהום ביזן גרונד!
זאָל לעבען פֿון רוסלאַנד, פֿון ליטע אונ פּױלן
דער יִדישער "אַרבעטער־בונד" !
געפֿינט זיך אַ שרעקלעכער תּהום,
ער קען שױן ניט טיפֿר, ניט פֿינצטערער װערן,
אים צײכנט אַ בלוטיקער שטראָם.
דעם תּהומ האָבנ טױזנטער יאָרן געגראָבן
אמונה און שׂינאה און פּײַן,
און טױזנטער יאָרן, אַלץ טראָפּן נאָך טראָפּן
עס גיסנ זיך טרערן אַרײַן.
און פֿול איז דער תּהום...דאָס איז ידישע טרערן
נאָך האָט ניט קײן טעות אין זײ:
אַ בלוטיגע טרער טוט דעם קבּצן געוערן,
דעם נגיד - אַ װײַסע װי שנײ.
נאָר אײך בּעלי־מלאכֿות, אביונים, קבּצנימ,
געהערט דאָך דער בלוטיגער תּהום,
און אײערע "ברידער", די רײַכע גולנים,
געהערט נאָר פֿון אױבן דער שױם.
שױן פֿול איז דער ים און פֿאַרפֿלײצט אַלץ ברענען.
ווּו זענען די העלדען, די לײַט,
די, װעלכע זיך מוטיג דערװעגען
צו װאַרפֿן אין תּהום זיך, און שטרײַטן.
דעם אַרבעטער װער־זשע װעט ענדלעך דערלײזן
פֿון הונגער און אײביקע לײַד?
און װער װעט דעם װעג אים צו פרײַהײט באַװײַזן
צו ברידערשאַפֿט, גלײַכקײט און פֿרײַד?
די גבֿירישע קינדער, משׂכּילים, רבנים-
זײ רופֿען אין ציון דעם יֽד,
אַ לידל אַן אַלטע פֿון אונדזערע שונאים:
“אַ געטאָ דעם אײביקען זשיד!”
זײ רופֿן אין זוכען, די קאַלטינקע מתים,
פֿון הײליקע קבֿרים אַ לאַנד,
און דאָס, װאָס עס לײַדען און זיפֿצען "הקרושים" -
צו דעם איז מען טױב װי די װאַנד!
משיח און יִדנטום – בײדע געשטאָרבן,
אַן אַנדער משיח קומט אָן.
דער יִדישער אַרבעטער - גבירישער קרבן
הײבט אױף שױן פֿון פֿרײַהײַט די פֿאָן.
דער העלד װעט די װעלט אי באָפֿרײַען, אי הײלן,
ער װעט דערגרײכן דעם תּהום ביזן גרונד!
זאָל לעבען פֿון רוסלאַנד, פֿון ליטע אונ פּױלן
דער יִדישער "אַרבעטער־בונד" !
×
![]()
In zaltsikn yam fun di mentshlekhe trern
gefint zikh a shreklekher thom,
er ken shoyn nit tifer, nit fintsterer vern,
im tseykhnt a blutiger shtrom.
Dem thom hobn toyznter yorn gegrobn
emune un sine un payn,
un toyznter yorn, alts tropn nokh tropn
es gisn zikh trern arayn.
Un ful iz der thom... dos iz yidishe trern
nokh hot nit kayn toes in zey:
a blutiger trer tut dem kabtsn gehern,
dem noged – a vayse vi shney.
Nor aykh baley-mlokes, evyoynem, kabtsonem,
geher dokh der blutiger thom,
un ayere “brider”, di raykhe galonem
gehert nor fun oybn der shoym.
Shoyn ful iz der yam un farfleytst brenen.
Vu zenen di helden, di layt
di, velkhe zikh mutig dervegen
tsu varfn in thom zikh, un shtraytn.
Dem arbeter ver-zhe vet endlekh derleyzn
fun hunger un eybike layd?
Un ver vet dem veg im tsu frayhayt bavayzn
tsu bridershaft, glaikhkayt un frayd?
Di gvirishe kinder, maskilem, rabonem -
zey rufn in Tsion dem yid,
a lidl an alte fun undzere sonem:
“a geto dem eybike zhid!”
zey rufn in zokn, di kaltinke meysem,
fun heylike kvorem a land,
un dos, vos es layden un ziftsn “hakedoyshem”,
tsu dem iz men toyb vi di vand!
Moshiyekh un yidntum – beyde geshtorbn
an ander moshiyekh kumt on.
Der yidisher arbeter – gvirisher korbn
heybt oyf shoyn fun frayhayt di fon.
Der held vet di velt i bafrayen, i heyln,
er vet dergreykhn dem thom bizn grund!
Zol leben fun Rusland, fun Lite un Poyln
der yidisher “Arbeter-bund”!