Quest’ è la terra mé, ne vajie fiére
e da ssu colle véde mundàgne e màre.
Belle è lu ciele ma à chiànde de dulóre,
guèrre e misèrie pé sande e peccatóre.
Avésse dàte tùtte, pé cundinuà la scóle,
‘nghí lu zappòne in màne, da cande ere quatràle,
la cocce sembre vasse, passàve lu padróne
e a fìne de jurnate, ‘na frittàte, se ti jàve bbóne.
Fòrte e gendìle, vaje pé lu monne,
cundènde de luttà, d’esse ‘na dònne.
Fòrte e gendìle, come ‘na ginèstre,
je ti chiàme, spanne profùme da la finèstre.
Fòrte e gendìle, vaije pé lu monne,
cundènde de luttà, d’esse ‘na dònne.
Fòrte e gendìle come la lune,
che móve l’onde e la notte t’allùme.
Mezz’a lu frédde, fòre, tra piògge e néve,
tande ére lu scunfòrte e cuscì pregàve.
Mezz’a lu gràne d’óre, jàve e scundàve,
“Oh bella ciao” a lu sóle che m’abbruciàve.
So jùte sembre appéte, nesciùne m’ha purtàte,
‘nzò avùte nu surrìse o ‘na carézze da màmme e tàte.
E se a le fìja mè, caccóse jà mangàte,
n’è stàte che l’amóre che so sembre cercàte!
Fòrte e gendìle, vaje pé lu monne,
cundènde de luttà, d’esse ‘na dònne.
Fòrte e gendìle, come ‘na ginèstre,
je ti chiàme, spanne profùme da la finèstre.
Fòrte e gendìle, vaije pé lu monne,
cundènde de luttà, d’esse ‘na dònne.
Fòrte e gendìle come la lune,
che móve l’onde e la notte t’allùme.
Je te chiàme, je te àme..
e da ssu colle véde mundàgne e màre.
Belle è lu ciele ma à chiànde de dulóre,
guèrre e misèrie pé sande e peccatóre.
Avésse dàte tùtte, pé cundinuà la scóle,
‘nghí lu zappòne in màne, da cande ere quatràle,
la cocce sembre vasse, passàve lu padróne
e a fìne de jurnate, ‘na frittàte, se ti jàve bbóne.
Fòrte e gendìle, vaje pé lu monne,
cundènde de luttà, d’esse ‘na dònne.
Fòrte e gendìle, come ‘na ginèstre,
je ti chiàme, spanne profùme da la finèstre.
Fòrte e gendìle, vaije pé lu monne,
cundènde de luttà, d’esse ‘na dònne.
Fòrte e gendìle come la lune,
che móve l’onde e la notte t’allùme.
Mezz’a lu frédde, fòre, tra piògge e néve,
tande ére lu scunfòrte e cuscì pregàve.
Mezz’a lu gràne d’óre, jàve e scundàve,
“Oh bella ciao” a lu sóle che m’abbruciàve.
So jùte sembre appéte, nesciùne m’ha purtàte,
‘nzò avùte nu surrìse o ‘na carézze da màmme e tàte.
E se a le fìja mè, caccóse jà mangàte,
n’è stàte che l’amóre che so sembre cercàte!
Fòrte e gendìle, vaje pé lu monne,
cundènde de luttà, d’esse ‘na dònne.
Fòrte e gendìle, come ‘na ginèstre,
je ti chiàme, spanne profùme da la finèstre.
Fòrte e gendìle, vaije pé lu monne,
cundènde de luttà, d’esse ‘na dònne.
Fòrte e gendìle come la lune,
che móve l’onde e la notte t’allùme.
Je te chiàme, je te àme..
×
![]()
