Language   

Su testamentu

Peppino Mereu
Language: Sardinian


Peppino Mereu


Como chi so a lettu moribundu
morzo tranquillu, serenu e cuntentu,
però, prima chi lasse custu mundu,
cherz’iscrier su meu testamentu
e dimando chi siat rispettadu
su disizu ’e s’urtimu momentu.
Appena mi bidides ispiradu
inserrademi puru in battor taulas:
deo non cherzo baule forradu.
E nessunu pro me ispendat paraulas
in lodare, comente bi nd’ada,
chi finzas in sa fossa naran faulas.
Sa sepoltura la cherzo iscavada
foras de su comunu campusantu:
meritat gai s’anima dannada.
Non permitto s’ipocritu piantu
de benner a mi fagher cumpagnia,
cando so sutta ’e su funebre mantu.
Però si b’at persona cara e pia,
semplicemente, senza pompa vana,
rezzitet una santa avemaria.
Muda s’istet sa funebre campana,
non permitto su cantu, ne su teu,
de sa niedda ipocrita suttana.
Deo non so marranu creo in Deu
prite m’an imparadu a l’istimare
dae minore mama e babbu meu.
Però sos colvos los lasso bolare
bestidos de terrena finzione,
manc’a mortu nde cherzo fentomare.
E tantu in custa misera persone
b’at pagu pulpa ’e faghere biccada,
tenidebolla s’assoluzione.
S’anima mia tant’est già purgada;
pro su tantu patire at meritadu
su chelu, si est beru chi bi nd’ada.
Si pro casu unu paccu sigilladu
agattades, domando, pro favore,
non siat su sigillu profanadu.
Cuntenet un’istoria de dolore:
sunu litteras d’un’isfortunada,
dulche poema d’unu veru amore.
Duos ritrattos puru inie b’ada:
unu est de s’amorosa mama mia,
fattu sa die chi l’an sepultada;
S’atteru est de s’anzone chi tenia
in coro, cun amore tantu forte,
chi m’at leadu vida e pizzinnia.
De cuss’amore nde tenzo sa morte,
a s’ora de sa vida sa pius bella.
Ah! Decretu fatale e dura sorte.
Tue, in battor muros de una cella,
ses pianghende e preghende in segretu,
pover’isconsolada verginella!
E deo moribundu so in lettu:
[…]adu
morzo senza peccados in su pettu.
No appo mortu, no appo furadu,
morzo senza peccados birgonzosos,
perdono, non cherz’esser perdonadu.
Deo perdono cuddos ischiffosos
chi de su male meu an fattu isciala
cun sos libellos ignominiosos.
Perdono s’infamante limba mala,
cudda chi de velenu m’at bocchidu
tantu pro m’ider cun sa rughe a pala.
Perdono cuddos chi s’an divididu
unu bicculu ’e pane chi tenia
a s’ora chi m’an bidu pius famidu.
In mesu a tantos ramos de olia
deo cherz’esser su ’e sa cicuta,
pro imbolare un frastimu ebbia:
a chie m’at causadu custa rutta,
vivat chent’annos ma paralizzadu,
dae male caducu e dae gutta!
Custu frastimu est pesadu e pensadu
prite ca morrer non devia ancora,
comente molzo de coro airadu.
Serpentes viles, perfidas coloras
fatt’azis de prunizza avvelenada
una foresta in su regnu ’e Flora.
E cando m’azis bidu chenz’ispada
viles, azis tentu s’attrivida
dandemi sa funesta pugnalada.
E como a sos istremos de sa vida,
pro ricupensa de s’attu villanu
bos do sa tremenda dispedida.
Peppe Mereu bos toccat sa manu



Main Page

Please report any error in lyrics or commentaries to antiwarsongs@gmail.com

Note for non-Italian users: Sorry, though the interface of this website is translated into English, most commentaries and biographies are in Italian and/or in other languages like French, German, Spanish, Russian etc.




hosted by inventati.org