Σὰν τὄφεραν οἱ Χριστιανοὶ νὰ τὸ ϰρεμάσουν
τὸ δεϰαεφτὰ χρονῶ ἀθῶο παιδί,
ἡ μάνα του ποὺ στὴν ϰρεμάλα ἐϰεῖ ϰοντὰ
σέρνονταν ϰαὶ χτυπιοῦνταν μὲς στὰ χώματα
ϰάτω ἀπ' τὸν μεσημεριανό, τὸν ἄγριον ἥλιο
πότε οὔρλιαζε, ϰαὶ ϰραύγαζε σὰ λύϰος, σὰ θηρίο
ϰαὶ πότε ἐξαντλημένη ἡ μάρτυσσα μοιρολογοῦσε
«Δεϰαφτὰ χρόνια μοναχὰ μὲ τἄζησες παιδί μου».
Κι ὅταν τὸ ἀνέϐασαν τὴν σϰάλα τῆς ϰρεμάλας
ϰ' ἐπέρασάν το τὸ σϰοινὶ ϰαὶ τὄπνιξαν
τὸ δεϰαεφτὰ χρονῶ ἀθῶο παιδί,
ϰ' ἐλεεινὰ ϰρεμνιοῦνταν στὸ ϰενὸν
μὲ τοὺς σπασμοὺς τῆς μαύρης του ἀγωνίας
τὸ ἐφηϐιϰὸν ὡραῖα ϰαμωμένο σῶμα,
ἡ μάνα ἡ μάρτυσσα ϰυλιούντανε στὰ χώματα
ϰαὶ δὲν μοιρολογοῦσε πιὰ γιὰ χρόνια τώρα·
«Δεϰαφτὰ μέρες μοναχά», μοιρολογοῦσε,
«δεϰαφτὰ μέρες μοναχὰ σὲ χάρηϰα παιδί μου».
τὸ δεϰαεφτὰ χρονῶ ἀθῶο παιδί,
ἡ μάνα του ποὺ στὴν ϰρεμάλα ἐϰεῖ ϰοντὰ
σέρνονταν ϰαὶ χτυπιοῦνταν μὲς στὰ χώματα
ϰάτω ἀπ' τὸν μεσημεριανό, τὸν ἄγριον ἥλιο
πότε οὔρλιαζε, ϰαὶ ϰραύγαζε σὰ λύϰος, σὰ θηρίο
ϰαὶ πότε ἐξαντλημένη ἡ μάρτυσσα μοιρολογοῦσε
«Δεϰαφτὰ χρόνια μοναχὰ μὲ τἄζησες παιδί μου».
Κι ὅταν τὸ ἀνέϐασαν τὴν σϰάλα τῆς ϰρεμάλας
ϰ' ἐπέρασάν το τὸ σϰοινὶ ϰαὶ τὄπνιξαν
τὸ δεϰαεφτὰ χρονῶ ἀθῶο παιδί,
ϰ' ἐλεεινὰ ϰρεμνιοῦνταν στὸ ϰενὸν
μὲ τοὺς σπασμοὺς τῆς μαύρης του ἀγωνίας
τὸ ἐφηϐιϰὸν ὡραῖα ϰαμωμένο σῶμα,
ἡ μάνα ἡ μάρτυσσα ϰυλιούντανε στὰ χώματα
ϰαὶ δὲν μοιρολογοῦσε πιὰ γιὰ χρόνια τώρα·
«Δεϰαφτὰ μέρες μοναχά», μοιρολογοῦσε,
«δεϰαφτὰ μέρες μοναχὰ σὲ χάρηϰα παιδί μου».
×
![]()
