Lingua   

Canción del hombre libre (Spiritual)‎

Los Aguaviva
Lingua: Spagnolo


Los Aguaviva

Lista delle versioni e commenti


Ti può interessare anche...

Canción del pescador
(Los Aguaviva)
Postguerra
(Manolo Díaz)
Irmaus
(Celso Emilio Ferreiro)


‎[1967]‎
Si tratta della versione in spagnolo di una poesia in galiziano di Celso Emilio Ferreiro (1912-1979) ‎inclusa, con il titolo di “Spiritual”, nella seconda edizione (1967) della raccolta intitolata “Longa ‎noite de pedra” (“Larga noche de piedra”).‎

Longa noite de pedra

Musica di Manolo Díaz de Los Aguaviva, dal disco del gruppo intitolato “La casa de San Jamás” ‎‎(1972), dove il brano compare con il titolo di “Canción del hombre libre”.‎

La casa de San Jamás

Di Celso Emilio Ferreiro vedi anche Romance de cego in memoriam de F. G. Lorca.
Quizás mañana cuando mi mirada
no brote en la luz
como pobre amapola de agua
venga la soledad.

Pero hoy canto en libertad
y mientras canto no estoy aislado
pues el corazón va conmigo
y con él hablo.

Viviré como el fuego
encendido en la noche
tendré cumbre de estrellas
cantaré para los hombres.

Viviré como el fuego
encendido en la noche
tendré cumbre de estrellas
cantaré para los hombres.

Beberé el paisaje
en un amanecer de lirios
las campanas del mar
en los vientos fugitivos.

Cada momento un pájaro
cada pulso un latido
una espada de lluvia
cortando la flor del viento.

Viviré como el fuego
encendido en la noche
tendré cumbre de estrellas
cantaré para los hombres.

Viviré como el fuego
encendido en la noche
tendré cumbre de estrellas
cantaré para los hombres.

Ni las miradas torvas
ni los labios esquivos
Ni las voces enemigas
ni los hombres miserables.

Viviré como el fuego
encendido en la noche
tendré cumbre de estrellas
cantaré para los hombres.

Estoy conmigo mismo
el corazón es quien manda
y yo obedezco.

inviata da Bernart - 11/9/2013 - 14:43



Lingua: Galiziano

Il testo originale della poesia di Celso Emilio Ferreiro.‎
SPIRITUAL

Cicais mañá
cando a miña mirada
non abrolle na luz
como cativa mapoula de auga,
veña a soedade.‎

Pero hoxe canto en libertá
e mentras canto
non estou isolado,
que o corazón vai comigo
e con il falo.‎

Beberei a paisaxe
nun amencer de lirios.
As campanas do mar
nos ventos fuxidíos.
Cada intre un paxaro,
cada pulso un latexo.
Unha espada de chuvia
cortando a frol do vento.‎

Nin as olladas torvas,
nin os beizos esquivos,
nin as voces nemigas
nin os homes cativos.‎

Vivirei coma o lume
alcendido na noite.
Terei cumios de estrelas,
cantarei para os homes.‎

Estou comigo mesmo.
O corazón é quen manda,
i eu obedezo.‎

inviata da Bernart - 11/9/2013 - 14:44




Pagina principale CCG

Segnalate eventuali errori nei testi o nei commenti a antiwarsongs@gmail.com




hosted by inventati.org