Nosauts qu’èm los petits, los qui cargats de tèrra,
E marcharam tostemps shens compréner perqué,
Nos qui’ns hesem tuar, nos qui hesem la guèrra,
Nos qui carà que tienim aqueste borider.
E qu’ei lo noste sang generós qui s’escapa,
E qui plapa de roi lo sòu on èm caduts,
Nos qui sofrim tostemps, e tostemps a l’estaca,
Qu’èm tostemps los medishs, nosautes los peluts.
Ah ! que podem partir gaujós en permission
Aus qui son per darrèr díser nosta misèria,
Ne sauran pas jamei arrens nosta dolor
D’aténder shens saber qui caderà enqüèra.
Nosauts qu’èm los praubòts, los bons t’às har tuar
Quan d’autes per d’arrèr e tíran las cordetas,
N’èm pas que las monacas e los qui hèn dançar.
E tot aquò tà que? Tà plenhar las caucetas
De quauques macarèus. Ah! Amics qui ètz ací
E qui avetz tot deishat, çò qui avètz de mei doç,
Entà miserejar e tà viéner morir
Quan los qui’ns hèn marchar e qui’s fóten de nos
An los pès plan au cau, que hèn la vita bèra
Ah ! S’èran drin aciu, tostemps tà aparar,
Qu’auren sabut lavetz qu’ei çò qui èra la guèrra
Qu’ei çò qui ei de partir, shens saber de tornar,
Se ns’en tórnen un còp, de caler repartir,
Caler recommençar e remontar enqüèra,
Shens se poder pensar quand ei qui va fenir
S’avèn sabut çò qui ei, n’auré pas durat hèra...
E marcharam tostemps shens compréner perqué,
Nos qui’ns hesem tuar, nos qui hesem la guèrra,
Nos qui carà que tienim aqueste borider.
E qu’ei lo noste sang generós qui s’escapa,
E qui plapa de roi lo sòu on èm caduts,
Nos qui sofrim tostemps, e tostemps a l’estaca,
Qu’èm tostemps los medishs, nosautes los peluts.
Ah ! que podem partir gaujós en permission
Aus qui son per darrèr díser nosta misèria,
Ne sauran pas jamei arrens nosta dolor
D’aténder shens saber qui caderà enqüèra.
Nosauts qu’èm los praubòts, los bons t’às har tuar
Quan d’autes per d’arrèr e tíran las cordetas,
N’èm pas que las monacas e los qui hèn dançar.
E tot aquò tà que? Tà plenhar las caucetas
De quauques macarèus. Ah! Amics qui ètz ací
E qui avetz tot deishat, çò qui avètz de mei doç,
Entà miserejar e tà viéner morir
Quan los qui’ns hèn marchar e qui’s fóten de nos
An los pès plan au cau, que hèn la vita bèra
Ah ! S’èran drin aciu, tostemps tà aparar,
Qu’auren sabut lavetz qu’ei çò qui èra la guèrra
Qu’ei çò qui ei de partir, shens saber de tornar,
Se ns’en tórnen un còp, de caler repartir,
Caler recommençar e remontar enqüèra,
Shens se poder pensar quand ei qui va fenir
S’avèn sabut çò qui ei, n’auré pas durat hèra...
×
![]()
