Μίκη Θεοδωράκη
ΑΡΚΑΔΙΑ ΙII
Στίχοι Μάνου Ελευθερίου
Ο Μάνος Ελευθερίου.
Για τη Μάνα και τους Φίλους
1. Μέσα σε κήπο
Μέσα σε κήπο κάθησα και σ' ένα περιβόλι
μια Κυριακή απόγευμα, μια Κυριακή και σχόλη
Τους φίλους μου συνάντησα και πήγαμε σεργιάνι
στης Τερψιθέας τα στενά και στο Πασαλιμάνι
Τώρα ο κήπος χάθηκε κι οι φίλοι στο περβόλι
και το σεργιάνι στ' όνειρο έρχεται κάθε σχόλη
Τους φίλους μου συνάντησα και πήγαμε σεργιάνι
στης Τερψιθέας τα στενά και στο Πασαλιμάνι
2. Μάνα, το μάννα τ' ουρανού
Μάνα, το μάννα τ' ουρανού, δέντρο του παραδείσου
στη ρίζα του ψηλού βουνού φύτεψα την ευχή σου
Κι απ' την ευχή που φύτεψα, βγήκε στο φως μια βρύση
κι απ' τα σκοτάδια γύρισε πουλί να κελαηδήσει.
Μάνα, το μάννα τ'ουρανού κι όνειρο που δε σ' έχει
στείλε μου πάλι μιαν ευχή, ο πόνος μου ν' αντέχει
3. Του Χάρου η μάνα
Του Χάρου η μάνα κάθισε σε δρόμο κι ανηφόρι
κι απ' τον πολύ αναστεναγμό, πήραν τα σπίτια μαρασμό
τα δέντρα ξεροβόρι.
Στέλνει γραφή στην Παναγιά και στον μονογενή της
τρακόσιοι πάνε συνοδειά και χίλιοι εκράτουν τα σπαθιά
πού 'χαν οι λογισμοί της.
Μα η Παναγιά κεντάει πουλιά σε μαρμαρένια βρύση
κι ο γιος της της χαμογελά.
Του Χάρου η μάνα δε μιλά, δε θα ξαναμιλήσει.
4. Σε λένε μάνα του Χριστού
Σε λένε μάνα του Χριστού, σε λεν κι άγια-Βαρβάρα
κλειδί του κάστρου του κλειστού στης μάχης την αντάρα.
Απ’ όπου να ’σαι και θα ’ρθεις και γλώσσα όποια μιλήσεις
μ’ όσους ανθρώπους κι αν βρεθείς, πίσω δε θα γυρίσεις.
Σε λένε μάνα του ληστή και μάνα του Πιλάτου
μα εσύ κρυφά μιλάς και κλαις τις ώρες του θανάτου.
Απ’ όπου να ’σαι και θα ’ρθεις και γλώσσα όποια μιλήσεις
μ’ όσους ανθρώπους κι αν βρεθείς, πίσω δεν θα γυρίσεις.
5. Γλυκοφιλούσα Παναγιά
Γλυκοφιλούσα Παναγιά,
μάνα μου κι οδηγήτρα μου
κι εγώ στα στήθη έχω καρδιά
που λιώνει από την πίκρα μου.
Γιατ' ήσουν μάνα μια φορά
και ξέρεις τα ραγίσματα
που έχει ο πόνος κι η χαρά
και του καιρού τα πείσματα.
Γιατ' ήσουν μάνα και πονάς,
φέρε το παλικάρι μου
στην ξενιτιά που το γυρνάς,
το σκοτεινό φεγγάρι μου.
6. Ήσουν μπαξές
Έχει ο καιρός γυρίσματα
κι ο κόσμος καρδιοχτύπια
κι απ' τα πολλά δε μείνανε
φαρμάκια που δεν ήπια.
Ήσουν μπαξές κι ερήμωσε
κι ήσουν πουλί στα δέντρα
κι ο πόνος μέσα στην καρδιά
μού 'γινε μαύρη πέτρα.
Τα λόγια σου ήταν βάλσαμο
μα τώρα είσαι στα ξένα
και η ζωή αγρίεψε
κι αγρίεψε και μένα.
×
![]()
Note for non-Italian users: Sorry, though the interface of this website is translated into English, most commentaries and biographies are in Italian and/or in other languages like French, German, Spanish, Russian etc.
