Language   

Language: Greek (Modern)


Mikis Theodorakis / Mίκης Θεοδωράκης


Μίκη Θεοδωράκη

ΑΡΚΑΔΙΑ ΙΙ

Στίχοι Μάνου Ελευθερίου


Ο Μάνος Ελευθερίου.
Ο Μάνος Ελευθερίου.


1. Ο χρησμός


Λάθος μου δόθηκε ο χρησμός και σ' άπλωσα το χέρι
κι όλου του κόσμου ο παιδεμός
φύτρωσε κι έγινε καημός
κι άνθισε καλοκαίρι.

Πάνω στη μαύρη σου στολή, στο μαύρο τ' άλογό σου
μαύρο σου κέντησα πουλί
και κόκκινη ανατολή
στο δάκρυ το δικό σου.

Πήρε τη νύχτα ο χαμός και τ' όνειρο μαχαίρια
ψεύτικος ήταν ο χρησμός
πως θα γυρίσει ο ποταμός
με δέκα περιστέρια.

2. Τρία ποτάμια


Τρία ποτάμια τρεις φορές πέρασαν στην καρδιά μου
και κλέψανε τα νιάτα μου και πήραν τη χαρά μου.

Τό 'να ποτάμι ήταν θολό και τ' άλλο αγριεμένο
το τρίτο έσερνε καημούς και δάκρυ μαυρισμένο.

Πήγα κι εγώ να πιω νερό, πήγα να ξεδιψάσω
τρία ποτάμια πάτησα και τρία να περάσω.

Τό 'να μου πήρε την καρδιά και τ' άλλο τη φωνή μου
στο τρίτο που ήσουνα κι εσύ έχασα τη ζωή μου.

3. Η επικήρυξη


Στις ερημιές και στα στενά μου στήσανε καρτέρι
και μ' επικήρυξαν φονιά
εκείνοι που έχουν απονιά κι όσοι κρατούν μαχαίρι.

Στους δρόμους και στις αγορές γράψανε τ' όνομά μου
σε πανηγύρια και χαρές
στον ύπνο μου εφτά φορές μού 'σφαξες την καρδιά μου.

Στου στέλνω απ' το βασιλικό τη ρίζα να μυρίζεις
μα το παλιό μου μυστικό
κι απ' τ' άδικο κι απ' το κακό ποτέ σου μην αγγίζεις.

4. Στο παζάρι του φονιά


Στο παζάρι του ληστή
πούλησα τα δάκρυα μου
κι ήβρα την πόρτα σου κλειστή
αγάπη
αγάπη
αγάπη μου
πούλησα και την καρδιά μου

Στο παζάρι του φονιά
σ' έφεραν σαν περιστέρι
Σάββατο βράδυ στις εννιά
και πούλησα
και πούλησα
τα μάτια μου κι αγόρασα μαχαίρι

Στα παζάρια όλης της γης
παίξαν ζάρια την καρδιά μου
αγάπη μου σ' αγόρασαν μ' αλυσίδες
μ' αλυσίδες και πληγές
και καρφιά στον ερωτά μου

5. Ήρθαν οι ανθρώποι με τα μαύρα


Τον έναν τόνε πήρε ο νόμος κι έγινε σύννεφο και καπνός
τον άλλον τόνε πήρε ο δρόμος κι έγινε η πίκρα καθενός.

Ήρθαν οι ανθρώποι με τα μαύρα, που έχουν σκοτάδι στα μαλλιά τους
κι αυτοί που έχουν βροχή στα χέρια
και κεραυνό στο κοίταγμά τους.

Και πήραν τα όνειρά μας νόμοι και τα τραγούδια μας καπνός
και πήραν τη ζωή μας δρόμοι και την αγάπη καθενός.

Ψάχνουν στα δέντρα και στο χώμα κι ύστερα ψάχνουν στην καρδιά μου
μα βρίσκουν την πληγή μου ακόμα
στα μάτια και στα δάκρυά μου.

6. Απομόνωση (Ο άνεμος γέννησε τη νύχτα)


Ο άνεμος γέννησε τη νύχτα και το πέλαγος
κι έγινε θάλασσα και γνώρισε η θάλασσα το βάθος της.
Κι η νύχτα γέννησε τα δέντρα και τη χλόη
κι έγινε ουρανός και πουλιά τ' ουρανού και πανσέληνος
κι έγινε φως και γνώρισε το φως τη λάμψη του.
Ημέρες δύο.

Ο άνεμος γέννησε την πίκρα και τη μουσική
κι έγινε δάκρυ και γέννησε το δάκρυ τα μάτια μας
κι η πίκρα γέννησε τις εποχές και τα πουλιά
και γέμισαν τα όρη άγρια ζώα, ερπετά και χρώματα
κι έγινε δρόμος και γνώρισαν οι δρόμοι τη μοίρα τους.
Ημέρες δύο.

Ο άνεμος γέννησε την πέτρα και το σίδερο.
Κι έγινε άντρας και γνώρισε ο άντρας τη δύναμή του
κι η πέτρα γέννησε τη λάσπη και το μόχθο
κι έγινε μαχαίρι και καρφιά και σύννεφο
κι έγινε γυναίκα και γνώρισε η γυναίκα τη μοναξιά της
και γέμισε η μοναξιά τον καημό και τη λύπη μου.
Ημέρες γενεές δεκατέσσερις.

7. Ο λόγος ο στερνός


Τ΄αγιάζι μου τρυπάει τα μάτια
θά 'ναι δε θά 'ναι τέσσερις το πρωί
καρφώνουν οι φονιάδες την αυγή.
Μα ποιος μιλάει για δάκρυα;

Ο Λόγος ο στερνός θά 'ναι πουλί νεκρό στο χώμα
θά 'ναι η φωνή μας τρένο που έχει φύγει
τις ώρες που ξυπνούν οι τραυματίες δίχως μάτια
κι είναι τα όπλα πιο τυφλά στα χαρακώματα.

Να ξέρεις. Να ξέρεις. Να ξέρεις.
«Εγώ οδηγώ μεσ' στη θλιμμένη χώρα».

8. Πήρα τους δρόμους του ληστή


Πήρα τους δρόμους του ληστή
να δω ποια πόρτα είναι κλειστή
κι άλλη ζωή ν' αρχίσω.
Μα πέρασε τον ποταμό
που έχει χαρά το γυρισμό
γεφύρι να πατήσω.

Βρήκα χαμένο τον καιρό
και νά 'χεις τ' άστρο το πικρό
στα μάτια καρφωμένο.
Σπίτι δε βρήκα μήτε βίο
παρά μονάχα ένα θεό
και κείνον σταυρωμένο.

Κι ήρθα στους δρόμους που περνούν
όσοι μονάχοι τους πονούν
και τραγουδούν μονάχοι.
Μα ξέχασα το γυρισμό
γιατί δεν βρήκα ποταμό
και τράβηξα στη μάχη.

9. Αυτοί που θά 'ρθουν μια βραδιά


Αυτοί που θά 'ρθουν μια βραδιά
θα βρουν τα δάκρυά μας
πληγές θα βρούνε και καπνό
και στάχτη τη χαρά μας.

Κι αν θα μου πάρουν τη φωνή
θ' αφήσω τον καημό μου
κι αν γίνει ξένος ο καημός
θ' αφήσω τ' όνειρό μου.

Κι αν πάρουν και τα χρόνια μου
στο αίμα μου θα μείνουν
κι αν γίνει το αίμα μου νερό
πουλάκια θα το πίνουν.



Main Page

Please report any error in lyrics or commentaries to antiwarsongs@gmail.com

Note for non-Italian users: Sorry, though the interface of this website is translated into English, most commentaries and biographies are in Italian and/or in other languages like French, German, Spanish, Russian etc.




hosted by inventati.org