Language   

Της εξορίας...

Mikis Theodorakis / Mίκης Θεοδωράκης
Language: Greek (Modern)


Mikis Theodorakis / Mίκης Θεοδωράκης


Μίκη Θεοδωράκη
Μανώλη Αναγνωστάκη - Τάσου Λειβαδίτη -
Πάνου Λαμψίδη - Γιάννη Νεγρεπόντη

ΤΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ...
τραγουδά ο Βασίλης Παπακωνσταντίνος


exoriasret


1. Της εξορίας
Θάλασσες μας ζώνουν

Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης, 1948, Ικαρία


Θάλασσες μας ζώνουν

κύματα μας κλειουν

σ' άγριους βράχους πάνω

τα νιάτα μας φρουρούν.



Στείλαν του λαού μας

τ' άξια τα παιδιά

για να τα λυγίσουν

σε δεσμά βαριά.



Στων φρουρών το πείσμα

θα σταθούμε ορθοί

στις καρδιές ατσάλι

φλόγα στην ψυχή.



Μάνα μη στενάζεις

μάνα μη θρηνείς

τώρα πέφτουν οι θρόνοι

και τραντάζει η γης.



Η αυγή χαράζει

πάνω στα βουνά

ο εχθρός λουφάζει

φτάνει η λευτεριά.



Χτυπάτε τους αδέλφια

χτυπάτε δυνατά

σαν χτυπάει ο Μάρκος

σειέται γη στεριά.
(inviata da Alessandro)

2. Χτύπα, χτύπα
Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης, 1948, Μακρόνησος


1948: Ο Μίκης Θεοδωράκης στη Μακρόνησος μαζί με άλλους φυλακισμένους. Εἰναι ο τελευταίος δεξιά, γονατισμένος.
1948: Ο Μίκης Θεοδωράκης στη Μακρόνησος μαζί με άλλους φυλακισμένους. Εἰναι ο τελευταίος δεξιά, γονατισμένος.


Τα πλοία προσμένουν κρυφά στα σκοτάδια
δεμένα σε κάποια ακτή μυστική
καμιόνια με φάρους σβησμένους
γεμάτα συντρόφους πιστούς
γλιστρούν μες στην πόλη που τώρα σφαδάζει
στα νύχια των εχθρών του λαού.

Χτύπα χτύπα το στήθος π' ανάβει
χτύπα χτύπα το νου που φωτά
στα χτυπήματα θεριεύουν οι σκλάβοι
κάτω μας σπρώχνεις μα πάμε ψηλά.

Τα πλοία στα βράχια σκορπούν τους συντρόφους
τους ζώνουν σαν φίδια φρουροί τρομεροί
μα κείνοι ψηλά το κεφάλι, ψηλά η σημαία προχωρεί,
παιδιά του λαού τιμημένα γνωρίζουν
πως πλάθουν την καινούρια ζωή.


Ο καπετάν Ζαχαριάς (Κώστας Γεωργιάδης)
Ο καπετάν Ζαχαριάς (Κώστας Γεωργιάδης)
3. Ο ύμνος του ΕΛΑΝ
Στίχοι: Πάνος Λαμψίδης, 1943


Απ' την Αντίκαιρα προβάλλει ο Ζαχαριάς
και ξεμακραίνει το ελανίτικο καράβι
θαλασσομάχοι εμείς της λευτεριάς
απ' την Αντίκαιρα προβάλλει ο Ζαχαριάς.

Έγια μόλα έγια λέσα
μπρος θαλασσομάχοι εμείς της λευτεριάς.

Μεσοπελάγου αρμενίζουμε μεμιάς
όμοια μπουρλότο η ψυχή φωτά κι ανάβει
καθώς προβάλει το λιμάνι της Ιτιάς
μεσοπελάγου αρμενίζουμε μεμιάς.

Στο Γαλαξίδι οι Ελανίτες μέσα
κι η καμπάνα γλυκόηχα να χτυπάει
έγια μόλα παιδιά, έγια λέσα
στο Γαλαξίδι οι Ελανίτες μέσα.


4. Ελ Ζαατάρ
Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης, 1975


Ταλ Ελ-Ζαατάρ, Λίβανος, 12 αυγούστου 1976.
Ταλ Ελ-Ζαατάρ, Λίβανος, 12 αυγούστου 1976.


Όταν τη νύχτα κρυώνω
κάνω μια προσευχή
να μην είναι οι νύχτες
παγερές στο Ελ Ζαατάρ.

Δεν κρυώνουν εκείνοι
που ποτέ δεν ρωτούν
και για μάρκα ή δολάρια
μακελειό ξεκινούν.

Όταν τη νύχτα πεινάω
κάνω μια προσευχή
να μην είναι οι νύχτες
παγερές στο Ελ Ζαατάρ.

Έως πότε Θεέ μου
το κακό θα κρατά
για δολάρια ή μάρκα
μακελειό στα Ελ Ζαατάρ.

5. Της φυλακής
Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης, 1975


Ο Γιάννης Νεγρεπόντης.
Ο Γιάννης Νεγρεπόντης.
Μετά από τέτοια απουσία μακρυά 

Σαν ένας ξένος στην παλιά μου γειτονιά

Άγνωστα πρόσωπα γεμίσανε τα σπίτια 

Στο δρόμο παίζουν άγνωστα παιδιά 



Μην πεις ποτέ πως είν' αργά να ξαναρχίσεις 

Πως ξέκοψες μην πεις απ' τη ζωή

Όταν υπάρχουν τόσοι γύρω που μαζί τους 

Τον κόσμο απ' την αρχή θα ξαναχτίσεις 



Είναι λοιπόν τόσα πολλά είκοσι χρόνια 

Σ' εμένα φαίνεται σα να 'ταν μόλις χθες 

Έτσι που τη ζωή μου έχω ξοδέψει 

Στα ξερονήσια και στις φυλακές
(inviata da Alessandro)

6. 'Εφτασες αργά
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης, 1973


Έφτασες αργά σου πήρε άλλος τη θέση
έφτασες αργά σε 'βγάλαν απ' τη μέση.

Δεν σου φταίει κανείς, επέρασε ο καιρός σου
δεν σου φταίει κανείς, λάθος ήτανε δικό σου.

Άργησες πολύ και τό 'χασες το τρένο
άργησες πολύ δεν σε περιμένω.

7. Δεν έφταιγεν ο ίδιος
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης, 1973


Ο Μανώλης Αναγνωστἀκης.
Ο Μανώλης Αναγνωστἀκης.
Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε
η εποχή, τα βάρη, οι συνθήκες
κι άλλοι την πάθανε που τότε είπαν το ναι
και δεν ακούσανε των παλιών τις υποθήκες.

Τάχα η θέλησή σου λίγη
τάχα ο πόνος σου μεγάλος
η ζημιά ήτανε στο ζύγι
πάντα φταίει κάποιος άλλος.

Καλά καλά ποιο είναι το κέρδος, ποια η ζημιά
ποιος να το πει δεν ξέρει
το βέβαιο ήτανε πως κάτι δεν πήγε καλά
δεν έφτασε όπου ονειρεύτηκε το χέρι.

Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε
κι οι άνθρωποι γεμάτοι είναι τώρα απαιτήσεις
αφού σήμερα δε θά 'λεγε το ίδιο το ναι
τώρα περίσσεψαν η σύνεση και η κρίση.

8. Κάθε πρωί
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης, 1973


Κάθε πρωί, καταργούμε τα όνειρα,
χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια.
Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο,
κάθε πρωί, χαιρετάμε τους χθεσινούς φίλους, φίλους, φίλους.
Οι νύχτες μεγαλώνουν,
μεγαλώνουν σαν αρμονικές,
ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά,
ασήμαντες απαρριθμήσεις.
Τίποτα, τίποτα.
Λέξεις μόνο για τους άλλους,
μα που τελειώνει η μοναξιά.

9. 'Ητανε νέοι, ήταν παιδιά
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης, 1973


Οι δρόμοι ήταν σκοτεινοί και λασπωμένοι
το πιάτο στο τραπέζι λιγοστό,
το φιλί στο κατώφλι ήταν κλεφτό
και έρωτες μέσα στις καρδούλες κλειδωμένοι

Ήτανε νέοι ήτανε νέοι, ήταν παιδιά
και έτυχε να ‘ναι και καλή σοδειά

Τα βράδια ξενυχτούσαν στα υπόγεια,
και σβάρνα ολημερίς στις γειτονιές
αχ! τα σοκάκια εκείνα κι οι γωνιές
σφιχτά που φυλάξαν τα τίμια λόγια

Ήτανε νέοι ήτανε νέοι, ήταν παιδιά
και έτυχε να ‘ναι και καλή σοδειά

Δεν ξέρανε πατέρα, μάνα σπίτι, μάνα σπίτι
έναν δεν δίναν για το σήμερα παρά
δε ρίχνανε δραχμές στον κουμπαρά
δεν κράταγαν μεζούρα και διαβήτη

Ήτανε νέοι ήτανε νέοι, ήταν παιδιά
και έτυχε να ‘ναι και καλή σοδειά

10. Μου μιλάτε για κείνον
Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης, 1975


livaditista


Πώς να με νιώσετε όλοι εσείς
τι ξέρετε για κείνον
κι έτσι θαρρείτε εύκολα
μπορώ να τον ξεχάσω.
Μου μιλάτε για κείνον
σαν να ήτανε κάποιος
όπως όλοι εμείς
κάποιος μέσα στο πλήθος.

Έφευγε κι ήξερε για που
κι όμως χαμογελούσε
τι τον περίμενε ήξερε
κι όμως χαμογελούσε.
Μου μιλάτε για κείνον
σαν να πήγαινε κάπου
όπως όλοι εμείς
κάπου σαν κάθε μέρα.

Πως να με νιώσετε όλοι εσείς
τι ξέρετε για κείνον
ήξερε για που πήγαινε
κι όμως χαμογελούσε
μου μιλάτε για κείνον
σαν να ήτανε κάποιος
όπως όλοι εμείς
κάποιος μέσα στο πλήθος.

11. Ερωτικό γράμμα
Μη χάνεις το θάρρος σου
Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης, 1975


Μη χάνεις το θάρρος σου
εμείς πάντα το ξέραμε
πως δεν χωράει
μέσα στους τέσσερις τοίχους
το μεγάλο μας όνειρο.

Εμάς τα σπίτια μας είναι όλοι οι δρόμοι
που στα σπλάχνα τους κοιμούνται
τόσοι σκοτωμένοι.

Θα θυμάμαι πάντοτε τα φιλιά σου
που κελαηδούσαν σαν πουλιά
θα θυμάμαι τα μάτια σου
φλογερά και μεγάλα
σαν δυο νύχτες έρωτα
μέσα στον άγριο πόλεμο.



Main Page

Please report any error in lyrics or commentaries to antiwarsongs@gmail.com

Note for non-Italian users: Sorry, though the interface of this website is translated into English, most commentaries and biographies are in Italian and/or in other languages like French, German, Spanish, Russian etc.




hosted by inventati.org