| 19. Esperanto (Nicola Ruggiero)
|
KULJEN, KULJEN | MI IRIS, MI IRIS |
| |
Kuljen, kuljen ympäri pitkiä teitä, | Mi iris, mi iris laŭ longaj vojoj, |
olen nähnyt onnellisia mustalaisiakin. | mi renkontis bonŝancajn romaojn. |
Hej, romanit! Mistä tulette | Hej, romaoj? De kie vi venas |
teltillänne, nälkäisten lasten kanssa? | kun la tendoj kaj la malsataj infanoj? |
| |
Hej romanit! Hej veljet! | Ho, romaoj! Ho, fratoj! |
| |
Minullakin oli suuri perhe, | Ankaŭ mi havis grandan familion, |
Musta Legioona on surmannut sen. | ĝin ekstermis la Nigra Legio. |
Miestä ja naista tapettiin, | Viroj kaj virinoj estis buĉitaj, |
heidän keskellä pieniä lapsiakin. | kaj inter ili ankaŭ etaj infanoj. |
| |
Hej romanit! Hej veljet! | Ho, romaoj! Ho, fratoj! |
| |
Jumala, aukaise mustat ovet | Dio, malfermu la nigrajn pordojn |
nahdakseni missä on minun kansani. | tiel ke mi vidu kie estas mia popolo. |
Ja kuljen uudestaan pitkiin teihin | Kaj mi reiros laŭ la stratoj, |
ja kuljen onnellisten miesten kanssa. | kaj mi laŭiros kun bonŝancaj homoj. |
| |
Hej romanit! Hej veljet! | Ho, romaoj! Ho, fratoj! |
| |
Ylle romanit! Nyt on hetki, | Ekstaru, ciganoj! Nun estas la momento, |
tulkaa minun kanssani, koko maailman romanit! | venu kun mi, romaoj de la tuta mondo |
ruskeista kasvoista ja pimeistä silmistä | brunan vizaĝon kaj malhelajn okulojn |
pidän niin paljon kuin mustista viinirypäleistä. | mi ŝatas tre, kiel la nigran uvon. |
| |
Hej romanit! Hej veljet! | Ho, romaoj! Ho, fratoj! |