Construção
Chico Buarque de HollandaOriginal | Traduzione finlandese / Finnish translation / Traduction finnoise... |
CONSTRUÇÃO Amou daquela vez como se fosse a última Beijou sua mulher como se fosse a última E cada filho seu como se fosse o único E atravessou a rua com seu passo tímido Subiu a construção como se fosse máquina Ergueu no patamar quatro paredes sólidas Tijolo com tijolo num desenho mágico Seus olhos embotados de cimento e lágrima Sentou pra descansar como se fosse sábado Comeu feijão com arroz como se fosse um príncipe Bebeu e soluçou como se fosse um náufrago Dançou e gargalhou como se ouvisse música E tropeçou no céu como se fosse um bêbado E flutuou no ar como se fosse um pássaro E se acabou no chão feito um pacote flácido Agonizou no meio do passeio público Morreu na contramão atrapalhando o tráfego Amou daquela vez como se fosse o último Beijou sua mulher como se fosse a única E cada filho como se fosse o pródigo E atravessou a rua com seu passo bêbado Subiu a construção como se fosse sólido Ergueu no patamar quatro paredes mágicas Tijolo com tijolo num desenho lógico Seus olhos embotados de cimento e tráfego Sentou pra descansar como se fosse um príncipe Comeu feijão com arroz como se fosse o máximo Bebeu e soluçou como se fosse máquina Dançou e gargalhou como se fosse o próximo E tropeçou no céu como se ouvisse música E flutuou no ar como se fosse sábado E se acabou no chão feito um pacote tímido Agonizou no meio do passeio náufrago Morreu na contramão atrapalhando o público Amou daquela vez como se fosse máquina Beijou sua mulher como se fosse lógico Ergueu no patamar quatro paredes flácidas Sentou pra descansar como se fosse um pássaro E flutuou no ar como se fosse um príncipe E se acabou no chão feito um pacote bêbado Morreu na contra-mão atrapalhando o sábado | RAKENNUS Sen yön hän rakastaa kuin olisi se viimeinen ja vaimoansa suutelee kuin kerran viimeisen. Hän lapset hyvästelee niin kuin aina ennenkin ja lähtee aamuruuhkaan epävarmoin askelin. Hän nousee telineille kuin ei pelkäis' ollenkaan ja tiili tiileltä saa talon seinät kasvamaan. Tuo meteli ja pöly miehen silmiin kyyneleet, vaikka on ympäriltä ihmisäänet vaienneet. Hän nauttii eväsvoileipänsä lailla ruhtinaan ja tuntee äkkiä kuin saisi päivän joutilaan. Hän nauraa niin kuin oisi toivostansa luopunut ja tanssii horjuen kuin musiikista juopunut. Hän tahtoo sieltä korkealta nousta lentämään ja syöksyy alas niin kuin lintu ilman siipiään. Jää väki tuijottamaan tuohon myttyyn sotkuiseen, ja kuollut ruumis korjataan pois siitä hiljakseen, ettei se enää estäis' sujumista liikenteen. Sen verran rakasti kuin pelkäisi ei ollenkaan ja vaimoansa suuteli hän lailla ruhtinaan ja lapset jätti niin kuin toivostansa luopunut ja lähti aamuruuhkaan niin kuin oisi juopunut. Hän nousi telineille niin kuin lähtis' lentämään, sai meteli ja pöly talon seinät kasvamaan, ja tiili tiileltä se kaikki oli ennallaan, hän tunsi äkkiä kuin oisi mytty sotkuinen. Hän nauroi niin kuin itkis' vielä kerran viimeisen, hän nautti eväät niin kuin lintu ilman siipiään ja syöksyi alas katuun epävarmoin askelin, ja väkijoukko siitä korjattiin pois hiljakseen. Hän tanssi horjahdellen niin kuin aina ennenkin, jo aikaa sitten ehtyi silmistänsä kyyneleet, jo aikaa sitten ehtyi silmistänsä kyyneleet, ja äänet oli ruumiin ympäriltä vaienneet, hän tahtoi äsken yhä ylemmäksi lentää vain, ja esti kuolemallaan sujumista lauantain. |