Si chiamava Gesù
Fabrizio De AndréTraduzione turca di Celal Kabadayı (L. Trans.) | |
Przyznajmy, że się natrudził nawracając zwierzęta i ludzi. I nie mówmy, że przyszedł tu po nic, wszak dotykał nam serca i skroni. Nosił suknię z piasku i bieli, choć niektórzy w nim zbawcę widzieli, to w większości swej Boży lud nie dostrzegał w nim zbyt wielu cnót. Nie zamierzam opiewać tu glorii ani twierdzić, że na wszystko był lekiem, jako Bóg się zapisał w historii, ale dla mnie był zwykłym człowiekiem, chociaż miłość niezwykłą ma w sobie, kto umiera przebaczając osobie, która temu, co kona, ubliża, przybijając mu ręce do krzyża. Gdy w ogrodzie się żegnał, to łzami - z celnikami, uczniami, katami, z pokornymi, co bijąc pokłony pozdrawiali go "bądź pochwalony", z tymi, co go w ostatniej odsłonie chcieli ujrzeć w cierniowej koronie, i tym samym dziękował uśmiechem za obelgę, szyderstwo, pociechę. Umarł tak, jak się zawsze umiera, kiedy śmierć róż policzkom odbiera, na nic zdały się jego cierpienia, bo wciąż mamy nieczyste sumienia, w sztuce cnoty się okazał prymusem, nazywali go ludzie Jezusem. Powiadają, że był synem Maryi, kiedy konał, wiatr go głaskał po szyi. | ADI İSA'YDI Çok uzaklardan geldi Hayvanları ve insanları dönüştürmeye Bunun bir şeye yaramadığı söylenemez Çünkü toprağı eline aldı Kumu ve beyazı giyindi Kimileri ona aziz dediler Öbürleri için daha az değerliydi Onu İsa diye adlandırıyorlardı Anlamıyorum zafer şarkısı söylenirken Ne de iyilik ve merhamet dileniyorum Onun yalnızca bir insan olmadığını düşünüyorum Tanrı gibi tarihe mal olmuş Ama kin duymadan canını veren Onun saf ve temiz sevgisi Son nefesinde bağışlıyor Onu bir haçın kolları arasında öldürenleri Getzemani'de yaşama veda ederken Kendinden nefret edenler için ağladı Kendine tanrı gibi tapanlar için ağladığı gibi Ona " her zaman övül" dediler Ve onun için son bir armağan getirdiler Bir gözyaşı ya da dikenli bir taç Son selam olarak kabul etti Duayı, küfrü ve tükrüğü Herkesin öldüğü gibi öldü Herkes gibi renk değiştirerek Çok işe yaradı denemez Çünkü kötülük yeryüzünden kalkmadı Belki biraz fazla erdemliydi Bir adı ve bir yüzü vardı: İsa Meryem'in oğlu olduğunu söylüyorlar Haçın üzerinde bir zambak gibi bembeyazdı. |