Su in collina
Francesco GucciniLa poesia originale bolognese di Gastone Vandelli inviataci da... | |
SU IN COLLINA Pedro, Cassio e poi me, quella mattina Sotto una neve che imbiancava tutto Dovevamo incontrare su in collina L’altro compagno, figlio al Biondo, il Brutto Il vento era ghiacciato e per la schiena Sentivamo un gran gelo da tremare C’era un freddo compagni su in collina Che non riuscivi neanche a respirare Andavamo via piano, “E te cammina!” Perché veloci non potevamo andare Ma in mano tenevam la carabina Ci fossero dei togni a cui sparare Era della brigata il Brutto, e su in collina Ad un incrocio forse c’era già E insieme all’altra stampa clandestina Doveva consegnarci “l’Unità” Ma Pedro ci ha fermati e stralunato Gridò “Compagni mi si gela il cuore Legato a tutto quel filo spinato Guardate là che c’è il Brutto, è la che muore” Non capimmo più niente e di volata Tutti corremmo su a quella stradina Là c’era il Brutto tutto sfigurato Dai pugni e i calci di quegli assassini Era scalzo, né giacca né camicia Nudo fino alla vita e tra le mani Teneva un’asse di legno e con la scritta “Questa è la fine di tutti i partigiani” Dopo avere maledetto e avere pianto L’abbiamo tolto dal filo spinato Sotto la neve, compagni, abbiam giurato, Che avrebbero pagato tutto quanto. L’abbiam sepolto là sulla collina E sulla fossa ci ho messo un bastone Cassio ha sparato con la carabina Un saluto da tutto il battaglione Col cuore stretto siam tornati indietro Sotto la neve andando piano piano Piano sul ghiaccio che sembrava vetro Piano tenendo stretta l’asse in mano Quando siamo arrivati giù al comando Ci hanno chiesto la stampa clandestina Cassio mostra il cartello in una mano E Pedro indica un punto su in collina Il cartello passò di mano in mano Sotto la neve che cadeva fina In gran silenzio ogni partigiano Guardava quel bastone su in collina | MÔRT IN CULÉṄNA Mé, Cassio, Pêdro al Mòro, cla matéṅna, såtta una naiv ch’la s inbianchèva tótt, avèven da incuntrèr só la culéṅna al fiôl dal Biånnd, ciamè da tótt “al Brótt”. Al vänt l êra giazè e par la schéṅna a sintèven di brévvid da tarmèr, ai êra un fradd cunpâgn, só la culéṅna, ch’al s tulèva la fôrza ed respirèr. E caméṅna pian pian, che té caméṅna, parché andèr fôrt an s psèva par cal żêl, con nó avèven tôlt la carabéṅna ch’l’êra cåntr ai tudéssc al nòster fêl. Arivénn al incråuṡ d una stradléṅna pr incuntrères con quall ed la Brighè che insàmm a cl’ètra stanpa clandestéṅna l avèva da cunsgnères l’Unitè. Quand Pêdro al s farmé ed bòt, tótt agitè «Cunpâgn – al déss – am sént giazèr al côr, a n vdî là in fånnd, lighè a cla ramè? Par Dío, l é ló, l é al Brótt ch’l é là ch’al môr!». Nó a n capénn pió gnént e żå, d vulè, tótt quant fén a cal pónt, in cal stradlén dóvv a i êra al Brótt che l êra sfigurè dal bòt ch’i i avèven dè chi asasén. L êra dschèlz, sänza giâca, né capèl, nûd fén ala zintûra e lighè al man l avèva un’âsa ed laggn fâta a cartèl con scrétt Quassta l’é la fén pr i partigiàn!. Dîr quall che nó a pruvénn in cal mumänt a n s pôl, cunpâgn, a n s pôl, cardîm a mé; ai êren tótt quant fòra ed sentimänt davanti a cal cunpâgn ardótt acsé. Dåpp avair maledàtt e avair zighè, a dstachénn cal dṡgraziè dala ramè e só la naiv, cunpâgn, avän żurè ch’i arénn paghè cla môrt, ch’i arénn paghè! E pò a suplénn al Brótt só la culéṅna e só la bûṡa mé a i mité un bastån. Cassio al tiré dû cûlp ed carabéṅna, ûltum salût ed tótt al batagliån. Col côr asrè a s aviénn par cla stradléṅna che la purtèva al cmand dal batagliån, pian pian, såtta ala naiv, in cla matéṅna, turnànd só i nûster pâs con cl’âsa in man. Quand a fónn arivè ala puṡiziån i se dmandénn la stanpa clandestéṅna; Cassio al mustré al cartèl con una man e Pêdro al sgné cal pónt só la culéṅna. Al cartèl al pasé da man a man, la naiv la caschèva féṅna féṅna, in gran silänzi, tótti i partigiàn i guardénn cal bastån só la culéṅna. |