Brave Margot
Georges BrassensVersione milanese di Nanni Svampa | |
MARGHERITA LA PASTORELLA Margherita la pastorella in un prato un gattin trovò che piangeva, era senza mamma, l’adottò lo prese in braccio, ci aveva fame la camicia si sbottonò ed a dare la puppa al micio cominciò Il gattino tutto contento dopo la puppa s’addormentò Margherita tutta commossa lo cullò un sacrista di lì passava dietro un albero la spiò poi l’andò a dire a tutti quanti così l’indoman Margherita allattava il gattino e i ragazzi dal borgo vicin eran lì per veder la scena si scordavan d’andare a cena ansimavano con gran lena le mani in tasca, la lingua fuori, chissà perché Il maestro con i suoi alunni il bidello col direttor si rubavano i meglio posti per osservar l’ortolano con il lattaio e persino i carabinier eran tutti li’ dietro gli alberi a veder per guardare, anche i chierichetti dio li perdoni, per carità, sgomitavano fra i cespugli di qua e di là venne il sindaco con lo scrivano anche il parroco venne a veder e sbuffavano tutti insieme, però dal piacer Quando Rita allattava il gattino i ragazzi dal borgo vicin eran lì per veder la scena ansimavano con gran lena si scordavan d’andare a cena le mani in tasca, la lingua fuori, chissà perché Ma una zitella del paese della scena s’ingelosì Nottetempo il micetto prese e poi lì per lì Come furia come un’erinni Il gattino sacrificò Sull’altare del suo bislacco odio per l’amor Margherita dopo un gran pianto Per consolarsi si maritò E da allora per lui soltanto i suoi vezzi svelò Solo i nonni ai nipotini La ninna nanna cantano ancor Ricordando tempi lontani che non tornan più quando Rita allattava il gattino i ragazzi dal borgo vicin eran lì per veder la scena ansimavano con gran lena si scordavan d’andare a cena le mani in tasca, la lingua fuori, chissà perché | LA RITA DE L'ORTIGA Dòpo el pont che va giò a l'Ortiga dove ona volta gh’era on quaj praa coi sò pegor gh'era la Rita a faj pascolà. On bell dì ghe va adree on gattin senza mamma e senza papà e la Rita le ciappa in brasc e le fa ballà. El gattin poggiaa in su ona tetta el se tacca e’l va adree a sciuscià ma la Rita la dis nagòtt e le lassa fà. On barbon ch’el passava in bici el se ferma e’l stà lì a vardà el di adree le saveven tucc finna giò a Lambraa. Quand la Rita con ‘vert la camisa la ghe dava al gattin el sò latt tucc i òmen lì in gir de l'Ortiga eren là la la la la la la eren là la la la la là E siccome che lee la credeva Ch’eren lì per vedè domà el gatt i e vardava e la ghe sorrideva e la cantava la la la la la la cantava la la la là El barista, el rappresentant, el maester col cervellee eren lì insemma a quatter ghisa cont el barbee El postin che l'è vun ch'el tròtta per vardà el consegnava pú nanca i espress, tanto ormai nissun i avaria leggiuu. El sacrista - Dio me ne scampi - l'era lì cont i cereghett se capiss che anca a sti fioeu ghe piaseva i tètt. A vedè gh'era anca la pola ma sta volta senza randell a ghe n'era vun ch'el piangeva, se l'era bell! Quand la Rita con ‘vert la camisa la ghe dava al gattin el sò latt tucc i òmen lì in gir de l'Ortiga eren là la la la la la la eren là la la la la là E siccome che lee la credeva Ch’eren lì per vedè domà el gatt i e vardava e la ghe sorrideva e la cantava la la la la la la cantava la la la là A on bell moment i dònn de l'Ortiga s'inn trovaa senza nanca on òmm e hann pensaa de fá on bel corteo in piazza del Dòmm. Poeu pussee infolarmaa de prima bann tiraa su tresent randej e hinn parti per fá foeura el gatt e l'han faa a tocchej. L'è staa inscì che la pastorella l'è restada senza el sò gatt el mes dòpo la s'è sposada per consolass. E così l'è finida in glòria quanto temp l'è passaa giamò gh'è on quaj vecc che però sta stòria la cunta anmò: Quand la Rita con ‘vert la camisa la ghe dava al gattin el sò latt tucc i òmen lì in gir de l'Ortiga eren là la la la la la la eren là la la la la là E siccome che lee la credeva Ch’eren lì per vedè domà el gatt i e vardava e la ghe sorrideva e la cantava la la la la la la cantava la la la là |