| NEERLANDESE (OLANDESE-FIAMMINGO) / DUTCH
|
LA GUERRA DI PIERO | PETERS OORLOG |
| |
E intanto duorm’ int’’a ‘ nu campo e grano | Je ligt begraven in een korenveld |
nun è ‘na rosa nun è ‘o tulipano | En de roos noch de tulp |
a te fa cumpagnia all'ombra d’’e fuoss’ | Waakt over je in de schaduw der graven |
ma songo mille papaveri russ’ | Doch slechts duizenden klaprozen. |
| |
E ‘ncoppo ‘e sponde ‘e chistu turrente | Aan de oevers van deze stroom, |
voglio ca scennano ‘e pisci argentati | Zou ik de snoek willen zien zwemmen, |
e no’ cchiù ‘e cadaveri d’’e surdati | En niet meer de lijken der soldaten, |
purtati ‘nbraccio d’’a currente | Die door de stroming meegevoerd worden. |
| |
Dicivi accussì e accusì era vierno | Zo zei je het en het was in de winter, |
accussì a finale tutti quanti all'inferno | En, als de anderen, ging je richting de hel. |
te ne vai triste comm’ a chi deve | Zo treurig marcherend naar je treurige plicht, |
‘o viento te sputa n’faccia ‘a neve | De wind die de sneeuw in je gezicht spuuwde. |
| |
Firmate Piè! firmate mo! | Sta toch stil, Peter, sta nu toch stil! |
e fa ca ‘o viento te passa attuorn’ | En laat de wind zich over je heen gleiden. |
d’’e tutta sta gente tu puorti ‘a voce | Je draagt de stemmen van alle gevallenen, |
e chi da ‘a vita e s’abbusca na croce | Die hun leven gaven en een kruis werden. |
| |
Ma tu nun sentisti e ‘o tiempo passava | Maar jij hoorde ze niet en de tijd verstreek, |
cu tutt’’e stagioni abballann’ ‘na giava | Met de seizoenen in de maat van een mars. |
jenn’ annanz’ doppo a fruntiera | En zo stond je klaar de grens over te steken |
‘nu bellu juorno ‘e primmavera | Op een warme, zonnige lentedag. |
| |
E mentre marciavi cu ll'anema ‘ncuollo | En terwijl je liep met je ziel op de schouder, |
esce n’omm abbascio ‘a valle | Zag je een man lopen in het dal, |
cu ‘e stessi ccose dint’’o core | Die de zelfde gevoelens als jij droeg, |
ma na divisa e natu culore | Doch een uniform van andere kleuren. |
| |
Sparalo fra! sparalo mo! | Schiet op hem, Peter, schiet nu toch snel! |
e doppo a ‘nu colpo sparalo ancora | Schiet nog een keer om zijn dood te verzekeren. |
fino a quanno chino e sango | Tot hij levenloos op de grond neervalt, |
cade ‘ncopp’’o stesso sango | En dodelijk gewond zijn eigen bloed bedekt. |
| |
E si ‘o spari ‘nfront’ o dint’‘o core | “En als ik op zijn voorhoofd of op zijn hart richt, |
nce sta sulo o tiempo pe dicere no! | Laat ik hem slechts nog de tijd om te sterven, |
sulo ‘o tiempo pe vedè | Maar mij zal tijd te over blijven, |
dint’ a ll’uocchie n’ommo ca more | Om in de ogen van een stervende te kijken.” |
| |
E mentre faje chesta premura | And terwijl jij zoveel mededogen toont, |
chillo s’avòta e se mette paura | Draait hij zich om, ziet jou en wordt bang, |
piglia ‘mbracce ‘a ‘artiglieria | Hij brengt zijn wapen in vuurpositie, |
e nun te ricambia la cortesia | En doet niets terug voor jouw heldendaad. |
| |
Cadisti ‘nterr’ senza lamienti | Je viel op de grond, nog zonder een schreeuw, |
e t’addunasti int’’a ‘nu mumento | En merkte dat in een ogenblik, |
ca ‘o tiempo nun fosse mai abbastato | Dat je nog niet genoeg tijd had, |
pe cercà perdono pe ogni peccato | Om voor vergeven der zonden te smeken. |
| |
Cadisti ‘nterr’ senza lamienti | Je viel op de grond, nog zonder een schreeuw, |
e t’addunasti int’!a ‘nu mumento | En merkte dat in een ogenblik, |
ca ‘a vita ferneva chillu juorno | Je leven aan een einde was gekomen, |
sulo andata senza ritorno | En dat je nimmer weer huiswaarts zou keren. |
| |
Ninnetta mia murì ‘o mese e maggio | “Mijn lieve Ninetta, om in mei te sterven, |
nce ne vò tanto, troppo, curaggio | Heeft men veel, wellicht teveel moed nodig. |
Ninetta bella diritto all'inferno | Mijn lieve Ninetta, naar de hel, |
fosse stato meglio ‘e vierno | Ging ik veel liever op een koude winterdag.” |
| |
E mentre o grano te steve a sentì | En terwijl het koren je woorden aanhoorde, |
dint ‘e mane astringnivi ‘o fucile | Hield je je wapen in je handen geklampt, |
e dint’’a vocca gelate parole | Hield je je woorden bevroren in je mond geklampt, |
ca nun se sciogliene ‘o sole | Die nooit in het zonlicht waren ontdooid. |
| |
E intanto duormi int’‘a ‘nu campo e grano | Je ligt begraven in een korenveld |
nun è na rosa nun è o tulipano | En de roos noch de tulp |
a te fa compagnia all'ombra d’’e fuoss’ | Waakt over je in de schaduw der graven |
ma song mille papaveri russ | Doch slechts duizenden klaprozen. |