La guerra di Piero
Fabrizio De AndréESPERANTO - Renato Corsetti | |
LA MILITO DE PJERO Dormu trankvile en kampa la tombo ne estas rozo por doni la ombron por doni la ombron al via terkavo jen estas nur ruĝa granda papavo. Apud la bordoj de mia rivero mi volas vidi nur fiŝajn laŭnaĝon ne plu kadavrojn en tre juna aĝo kiujn forpuŝas la flu' al infero Tion vi diris dum lasta somero nun kun aliaj en kota la tero vi trejnadas malĝoje pro endo kaj neĝon kraĉas al vi frosta vento Haltu vi Pjero, haltu momenton kaj vin surblovi permesu la venton ĝi flustru la leĝon de ĉiu batalo se donas vi vivon, jen estas medalo. Sed vi ne aŭskultis pasadis la tagoj kaj la sezonoj kaj multaj fiagoj kaj vi forfuĝis armean la flagon estis printempo kaj tre bela tago. Dum vi kunportis animon tornistre vi vidis homon ja kvazaŭ prodistre li havis saman pripenson en koro sed de la vesto malsaman koloron Pafu lin, Pjero! Pafu lin lerte! Kaj por finmurdo pafu lin certe! Ĝis lia falo rapida al grundo ĝis lia morto la morto de hundo Kaj se vi celos ja rekte la koron li havos tempon nur por la foriro sed al vi tempo ne mankos por miro miro pri homo kaj lia doloro. Dum havas vi tian senton anime li tuj turniĝas, vin vidas, ektime abrupte fajras la armilaro malgraŭ de vi kompleza la faro Vi falis al tero sen veo sen krio kaj ekrimarkis vi kun emocio ke via vivo jam longas neniom ke ne plu estos reven' eĉ por iom Vi falis al tero sen veo sen krio kaj ekrimarkis vi kun emocio ke tiu estos la lasta vivsceno pro vi neniel estos reveno Ninjeto mia pro morto en majo min kaptas multa eĉ troa malgajo Ninjeto mi al la nigra infero preferus iri dum vintra vetero Kaj dum vin gapis de l'sulkoj la greno pafilon tenis vi per forta teno vortojn vi tenis ja firme en buŝo kiuj ne likvos pro suna la tuŝo. Dormu trankvile en kampa la tombo ne estas rozo por doni la ombron por doni la ombron al via terkavo jen estas nur ruĝa granda papavo. |