La Locomotiva
Francesco GucciniLA TESTAROSSA | |
GWERZ AR MARC'H-DU Pe zremm, pe añv a oa, n'ouzon ha n'ouiin ket, Gant pe vouezh e komze, gant pe vouezh e kane Pet deiz neuz' a oa gwelet, pe liv a oa e blev, Met em faltazi din e welan e skeudenn, Ar gouroned 'zo holl yaouank ha brav, Ar gouroned 'zo holl yaouank ha brav, Ar gouroned 'zo holl yaouank ha brav. Gouzout a ran pa c'hoarvezas an dra-se, peseurt micher en doa, E penn-kentañ ar c'hantved, mekaniker, chiminaou a oa, An amzer pa gomañse brezel santel ar peorien, Vojenn araokaat a seblante 'r tren ivez Lañset war ar c'hevandirioù, Lañset war ar c'hevandirioù, Lañset war ar c'hevandirioù. Hag ar marc'h-du a seblante un euzhvil iskis Hag a vestronie an den gant spered ha dorn; O krozal e ruilhe hedoù a seblante didremen, Doare 'oa da gaout un nerzh spouronus, Galloudus evel an dinamit, Galloudus evel an dinamit, Galloudus evel an dinamit. Met un nerzh bras all a zisplege en eskell neuze, Gerioù a lavare eo an dud holl par ha kevatal, Hag a-enep d'ar rouanez ha d'an diranted e tarzhe er straedoù Bombez ar broletaerien hag e c'houlaoue an aer Flamboz an diveli! Flamboz an diveli! Flamboz an diveli! Un tren a dremene bemdez dre e borzh-houarn, Un tren hir ha lorc'hus o vont da gêrioù pell; Pa wele an dud doujet-se e soñje 'n o voulouz hag en o aour, E buhez paour e familh hag e gamaraded, En un tren e-leizh a binvidien, En un tren e-leizh a binvidien, En un tren e-leizh a binvidien. N'ouzon ket petra 'c'hoarvezas, perak e tivizas evel-se, Marteze 'vit kounnar gozh, pe rummadoù dizanv A youc'has d'ar veñjañs, a benndallas e galon, An deoliezh a zisoñjas, e vadelezh 'ankouaas, E vombezenn, ar mekanik dre-dan! E vombezenn, ar mekanik dre-dan! E vombezenn, ar mekanik dre-dan! Emañ ar marc'h-du difiñv war an hent-houarn, Un dra vev o tarlammat a seblant ar mekanik, Un ebeul yaouank o paouez d'en em zirollañ A groge an hent-houarn gant kigennoù dir, Gant nerzh dall ar foeltr, Gant nerzh dall ar foeltr, Gant nerzh dall ar foeltr. Hag un deiz bennak, martez' gant mui a zroug ennañ Dezhañ a gavas e oa evit veñjiñ un nebeud direizhder; War an euzhvil o gousket e savas, an aon en doa e strivas da lazhañ Hag a-raok sellet ouzh en ar pezh edo oc'h ober E lonke an euzhvil dija ar blaenenn, E lonke an euzhvil dija ar blaenenn, E lonke an euzhvil dija ar blaenenn. Redek a rae an tren all diveiz ha peuzdibrezet, Gour n'ijine ket emañ o vont da gejañ gant ar veñjañs, Met d'ar gar Bologna ez erruas ar c'heloù evel foeltr: “Keloù grevus ha mallus, ret eo ober buan, Emañ ur foll o vont a-enep d'an tren! Emañ ur foll o vont a-enep d'an tren! Emañ ur foll o vont a-enep d'an tren!” War un dro e red, red, red, red ar marc'h-du, Sutal a ra 'n aezhenn, sutal a ra 'vel un dra vev Ha d'ar gouerien c'hrommet e lâr o sutal en aer, “Ma breur, dizaon! Da va zlead emaon o redek! Trec'het justis ar bobl da viken! Trec'het justis ar bobl da viken! Trec'het justis ar bobl da viken!” War un dro e red, red, red, red buan-ouzh-buan, O vont, o vont, o vont, o vont a-benn d'ar varv, Ha netra n'hall ket herzel an nerzh distrujus divent, Ne c'hortoz nemet an tarzh ha bezañ goloet Gant mantell an Ankoù bras ha du, Gant mantell an Ankoù bras ha du, Gant mantell an Ankoù bras ha du. Deomp e lâr an istor penaos echuas ar red, Dihentet ar mekanik war un hent-houarn marv, Gant ur garm evel ul loen e zislonke 'r mekanik maen teuz, Ouzh an oabl e tarzhas, ar moged a ledas ur c'houel, Pa voe dastumet e tizanale c'hoazh, Pa voe dastumet e tizanale c'hoazh, Pa voe dastumet e tizanale c'hoazh. Met deomp a plij soñjal ennañ c'hoazh a-drek ar c'heflusker O vountañ, o vountañ war-raok ar mekanik dre-dan, Hag un deiz erruet deomp adarre ar c'heloù Evit ur marc'h-du, evel un dra vev, O redek evel foeltr a-enep d'an direizhder, O redek evel foeltr a-enep d'an direizhder, O redek evel foeltr a-enep d'an direizhder ! | LA TESTAROSSA ovvero "La Locomotiva" di destra. Non so che viso avesse, neppure come si chiamava In quale banca svizzera i suoi soldi depositava Quanti conti avesse aperto allora, Di che colore i suoi capelli Ma nella fantasia ho l’immagine sua I ricchi son tutti giovani e belli I ricchi son tutti giovani e belli I ricchi son tutti giovani e belli Conosco invece l’epoca dei fatti, qual era il suo mestiere Quest’ ultimi anni del secolo, liberista, finanziere I tempi in cui si cominciava A ributta’ in mare i pezzenti E c’era chi invocava le leggi più severe Pe’ ‘un falli sbarcà’ tutte le sere Pe’ ‘un falli sbarcà’ tutte le sere Pe’ ‘un falli sbarcà’ tutte le sere E accanto alla sua villa stava la sua Testarossa Comprata sfruttando chi s’era spaccato le ossa Sembrava un giovane puledro Che appena rilasciato il freno Faceva due e quaranta in men di due minuti In culo a quei comunisti fottuti In culo a quei comunisti fottuti In culo a quei comunisti fottuti Ma un’altra grande forza spiegava allora le sue ali Parole che dicevano “I compagni son dei maiali” E contro ai comunisti Marciavan per la via Cortei di Forza Italia, e ci scaldava il cuore Cossiga il picconatore Cossiga il picconatore Cossiga il picconatore Un autobus tutti giorni passava davanti alla villa, Un autobus d’operai della fabbrica “Scintilla” Vedeva cenciosi proletari Pensava ai suoi velluti e agli ori Pensava al panfilino agli ormeggi a Portofino A quant’è bello esser dei signori A quant’è bello esser dei signori A quant’è bello esser dei signori E un giorno come gli altri, che si sentiva ancor più nero Pensò che poteva mandanne una ventina al cimitero Salì sul ferrarino lucente, Pensò alle nobildonne russe E prima di pensare a quel che stava a fare Si mise contromano all’autobusse Si mise contromano all’autobusse Si mise contromano all’autobusse Correva l’autobus ignaro e quasi senza fretta Nessuno immaginava di andare contro la vendetta Ma ai carabbinieri di Bologna Arrivò la notizia di gran carriera: “Notizia stupefacente, state fermi e ‘un fate niente, C’è uno che va contro la corriera” C’è uno che va contro la corriera” C’è uno che va contro la corriera” Ma intanto corre, corre, corre il Ferrarino E sibila il motore messo a punto per benino E sembra dire a tutti gli industriali Quel rombo che si spande in aria “Agnelli, non temere, che corro al mio dovere Trionfi la giustizia finanziaria Trionfi la giustizia finanziaria Trionfi la giustizia finanziaria” E corre, corre, corre, corre sempre più forte E corre, corre, corre, corre verso la morte E niente ormai può trattenere L’immensa forza distruttrice Aspetta sol lo stianto, e immagina il dolore Di chi è sceso in campo da Arcòre (licenza poetica) Di chi è sceso in campo da Arcòre Di chi è sceso in campo da Arcòre La storia ci racconta come finì la corsa, Quando schiacciò un bottone sul cruscotto della Testarossa S’aprì il tettino e lui col seggiolino Si buttò fuori col paracadute E il busse prese in pieno con tutti quei falliti Diciotto morti e trentadu’ feriti Diciotto morti e trentadu’ feriti Diciotto morti e trentadu’ feriti Ma a noi piace pensarlo ancora dietro al motore Con la sua Ferrari e lo spirto del vendicatore E che ci giunga un giorno Ancora la notizia Di una Testarossa, che come una mitraglia Si lancia a bomba contro la marmaglia ! Si lancia a bomba contro la marmaglia ! Si lancia a bomba contro la marmaglia ! |