Lingua   

Il vecchio e il bambino

Francesco Guccini
Pagina della canzone con tutte le versioni


Versione nella parlata di Casatenovo Brianza (LC) di Lele de Casanöv

MALJUNULO KAJ INFANO

Jen iris du homoj maljuna kaj juna
promene renkonte al horo vespera
Pulvora kurteno ruĝigis la fonon
dum brilis la suno per lumo malvera
la vasta ebeno senfine ebenis
ĝis homa okulo sukcesis alveni
malestis homspuroj la tutan ĉirkaŭon
nur sombraj konturoj de turoj el fumo

La du plupromenis la tago forsvenis
kaj la maljunulo plorante parolis
kun fora animo malsekaj okuloj
postvagis memorojn pri tagoj pasintaj
maljunuloj suferas ruinojn pro aĝo
ne povas distingi realon de revoj
maljunuloj ne scias en sia memoro
distingi en revoj malveron de vero.

Kaj li diris plue pri tiu ebeno:
"Imagu ĉi tion kovrata per greno
imag la fruktojn imagu la florojn
kaj ĝuu la voĉojn la buntajn kolorojn
ĉi tie ĝis vido en foro sin perdis
kreskadis la arboj kaj ĉio brilverdis
kaj falis la pluvo kaj markis la sunoj
la ritmon por homoj kaj por la sezono"j.
Ekhaltis la knabo kun stranga mieno
ĉar antaŭ li estis tutnova mirsceno
kaj la maljunulon li petis rev-voĉe:
"Mi ŝatas fabelojn, nun pliajn rakontu".
UL VÈCC E UL BAGAÉN

Un vècc e un bagaén s’hinn ciapaa per la man
Gh’hinn naa incùntra insèma a la sìra.
La pùlvera rùsa la se valzàva de luntàn
Ul sû el lüsìva de lüs mia véra.
La pianüra grànda grandìscia la paréva rüvà
Fìna in d’e che l’oeucc d’un òm el pudéva vardà
E tött atùrnu gh’eva nisön
Dumè ‘l fósch cuntùrnu de tórr de fömm.

I düü e caminàven, ul dé el dàva gió,
ul vècc el parlàva e adàsi el piangéva.
Cùnt l’anima perdüda, cùnt i oeucc masaraa
El ghe nàva adree al regòrdi de miti pasaa.
E vècc e supórten i desprési di ann
Hinn mia bóm de discerné la veritaa del sògn
i vècc hinn mia bóm, in del sò pensér,
de discerné in di sògn ul fàls del vér.

E ul vècc el diséva, in del vardà luntàn:
“ figüress quèst ché, impiendii de furmènt,
figüress la früta, figüress i fiûr
e pènsigh ai vûs e pènsigh ai culûr.
E in de ‘sta pianüra fìna in d’e la se pèrd
creséven i piànt e l’eva tött vèrd
piuvéva gió l’aqua, e segnàven i sû
ul ritmu de l’òm e di stagióm”.

Ul bagaén l’è restaa lé, ul müs l’eva trést*
E i oeucc e verdàven ròbb mai vést.
E poeu el gh’ha dii al vècc cùnt la vûs che sugnàva
“me piàsen i stòri, cünten sö di ólter”.
* trést è un italianismo che ho usato per la rima,
normalmente si direbbe: magunènt


Pagina della canzone con tutte le versioni

Pagina principale CCG


hosted by inventati.org