Disamistade
Fabrizio De AndréOriginal | Versione in sardo settentrionale |
DISAMISTADE Che ci fanno queste anime davanti alla chiesa questa gente divisa questa storia sospesa andé-a-oo andé-a-oo A misura di braccio a distanza di offesa che alla pace si pensa che la pace si sfiora andé-a-oo andé-a-oo Due famiglie disarmate di sangue si schierano a resa e per tutti il dolore degli altri è dolore a metà. Si accontenta di cause leggere la guerra del cuore, il lamento di un cane abbattuto da un'ombra di passo Si soddisfa di brevi agonie sulla strada di casa uno scoppio di sangue un'assenza apparecchiata per cena. E a ogni sparo di caccia all'intorno si domanda fortuna. Che ci fanno queste figlie a ricamare a cucire queste macchie di lutto rinunciate all'amore andé-a-oo andé-a-oo Fra di loro si nasconde una speranza smarrita che il nemico la vuole che la vuol restituita andé-a-oo andé-a-oo E una fretta di mani sorprese a toccare le mani ché dev'esserci un modo di vivere senza dolore Una corsa degli occhi negli occhi a scoprire che invece è soltanto un riposo del vento, un odiare a metà. E alla parte che manca si dedica l'autorità. Ché la disamistade si oppone alla nostra sventura questa corsa del tempo a sparigliare destini e fortuna. Che ci fanno queste anime davanti alla chiesa questa gente divisa questa storia sospesa. | DISAMISTADE Ita fachen custas animas a innantis de cresia custa zente dividìa custa storia appicca' A ube crompe' su brazzu allargu 'e offesa chi a sa pache si pensat chi a sa pache es' serente Duas famillias chene arma de sambene si presentan a si rèndere e po totus su dolore anzenu es' dolore dividiu. Li bastan resones lepias a sa gherra 'e su coro s'òrolu de unu cane ispedicau dae un'umbra passizzera Si thata' de agonias lestras in su camminu 'e domo unu tistuppu 'e sambene un'ausensia ammanià po chena E donzi isparu 'e cassa totu affurriu si dimandat fortuna Ite fachen custas fizzas a cosire e ricamare custas manzas de luttu renunziàs ass'amore Intre issas si cubat un'isperansia perdia chi su ribale la cheret cheret a lia torrare E una presse de manos azzappàs a tocare sas manos ca depe' b'aere unu mundu de campare chene dolore Unu currer de ocros in ocros a iscopiare chi imbenzes es solu unu pasu 'e su bentu un'odiu postu a metade E sa parte chi mancat si dedìca s'autoridade Chi sa disamistade es' contra su disaccattu nostru custu currer de su tempus a isparzinare destinos e fortuna Ita fachen custas animas a innantis de cresia custa zente dividìa custa storia appicca' |