Pablo Neruda: Explico Algunas Cosas
LA CCG NUMERO 1000 / AWS NUMBER 1000Traduzione finlandese di Pentti Saaritsa | |
BAZI ŞEYLERİ AÇIKLIYORUM Soracaksınız: Leylaklar nerede hani? Gelincik yapraklı metafizik nerede? Sözcüklerine incecik delikler açıp onları saçan yağmur nerede? Kuşlar nerede hani? Her şeyi anlatayım. Kent dışında yaşardım, Madrid dışında, çanlarla, saatlerle, ağaçlarla. Görülürdü oradan kurumuş yüzü Kastilya'nın meşin bir okyanus gibi. Evime çiçek-evi derlerdi, sardunyalar fışkırırdı duvarlarından çünkü: güzel bir evdi köpekleriyle, çocuklarıyla. Hatırladın mı, Raul? Rafael, hatırladın mı? Hatırladın mı, Federico? yerin altında, hatırladın mı, balkonlarında o evin Haziran ışığı çiçekler doldururdu ağzına. Kardeşim, kardeşim! Her şey o kalın sesler, tezgâhların tuzu, kabarmış ekmekler çıkaran fırın ve heykelleriyle Argüelles pazarı kurumuş bir mürekkep hokkasıydı sanki aldatmalar içinde: yağ akardı kaşıklara, ayakların, ellerin derin çarpıntısı sokaklarda büyürdü, metreler, litreler, temel ölçüsü yaşamın, balık yığınları, rüzgâr gülünü bile şaşırtan soğuk güneşiyle kiremitler, patateslerin ince, çıldırmış beyazlığı, domatesler yuvalanırdı denize dalga dalga. Bir sabah tutuştu bunların hepsi, bütün canlıları yutmak için bir sabah fışkırdı topraktan şenlik ateşleri, silah vardı artık, barut vardı artık, artık kan vardı. Haydutlar geldi uçaklarıyla, yüzükleriyle, düşesleriyle haydutlar, takdisler dağıtan kara keşişleriyle haydutlar geldi gökyüzünden çocukları öldürmek için, çocuk kanı aktı sokaklarda düpedüz çocukların kanı aktı. Çakalların bile tiksindiği çakallar, kuru çalıların bile tükürdüğü taşlar, yılanları bile iğrendiren yılanlar! Yüzyüze gelince bunlarla kanını gördüm İspanya'nın, kabarıyordu bir onur ve bıçaklar dalgasında boğmak için sizleri! Hain generaller: ölü evimi görün, bakın paramparça İspanya'ya: erimiş maden akıyor her evden çiçek yerine, her çukurundan İspanya'nın İspanya yükseliyor, her ölü çocuktan bir tüfek fışkırıyor, gören bir tüfek, kurşunlar doğuyor her cinayetten, o kurşunlar günün birinde on ikisinden vuracak yüreğinizi. Soracaksınız: Şiiri neden düşleri anlatmıyor, yaprakları ve büyük yanardağlarını anayurdunun? Gelin görün kanı sokaklardaki. Gelin görün kanı sokaklardaki Gelin görün kanı sokaklardaki | SELITÄN ERÄITÄ ASIOITA Te kysytte: Missä syreenit ovat? Ja unikoiden peittämä metafysiikka? Ja sade joka niin usein hakkasi sanansa täyteen reikiä ja lintuja? Minä kerron teille, kaikki tyyni, Asuin eräässä Madridin korttelissa, siellä oli kelloja, kellotorneja, puita. Sinne näkyi Kastilian kuivat kasvot kuin nahkainen valtameri. Minun taloani sanottiin kukkien taloksi, koska joka puolella leiskuivat kurjenpolvet kukassaan: se oli kaunis talo, oli koiria ja lapsia. Raúl, muistatko? Muistatko, Rafael? Federico, muistatko siellä mullan alla, muistatko taloni ja sen parvekkeet joilla kesäkuun valo hukutti kukkia suuhusi? Veli, veli! Kaikki oli kaikuvaa ääntä, kaunista tavaraa, kasoittain sykkivää leipää, Arguellesin tori ja sen patsas kuin kalpea mustepullo turskien keskellä: öljy valui kauhoihin, käsien ja jalkojen syke täytti kumeana kadut, metrejä, litroja elämän kirpeää ydintä, kaloja kasapäin, kattojen rykelmät kylmässä auringossa jossa nuoli uupuu, perunoiden houreista norsunluuta, tomaatteja tomattien perään, mereksi asti. Ja eräänä aamuna kaikki oli liekeissä ja eräänä aamuna tulenkielet kohosivat maasta ahmimaan ihmisiä, ja siitä pitäen tulta, ruutia siitä pitäen ja siitä pitäen verta. Rosvot toivat lentokoneita ja maureja, rosvot toivat sormuksia ja herttuattaria, rosvot toivat siunaavia mustia munkkeja, ne tulivat taivaalta tappamaan lapsia ja kaduilla virtasi lasten veri yksinkertaisesti kuin lasten veri. Šakaaleja joita šakaalikin inhoaisi, kiviä joita kuiva ohdake sylkien purisi, kyitä joita kyytkin vihaisivat. Teitä vastaan olen nähnyt Espanjan veren nousevan hukuttaakseen teidät yhteen ainoaan ylpeyden ja veitsien aaltoon! Kenraalit, petturit: katsokaa minun kuollutta taloani, katsokaa särkynyttä Espanjaa: mutta jokaisesta kuolleesta talosta työntyy palava metalli kukkien sijaan, jokaisesta Espanjan loukosta nousee Espanja, jokaisesta kuolleesta lapsesta syntyy kiväärin silmä, joka rikoksesta syntyy luoteja jotka jonain päivänä osuvat teitä suoraan sydämeen. Te kysytte miksei sen runous kerro meille unista, lehdistä, synnyinmaansa suurista tulivuorista. Tulkaa katsomaan kaduilla virtaavaa verta, tulkaa katsomaan kaduilla virtaavaa verta, tulkaa katsomaan verta joka virtaa kaduilla! |