עס איז געװענ אַ זומער־טאָג
װי שטענדיק זוניק־שײן,
און די נאַטור האָט דאַן געהאַט
אין זיך אזױ פֿיל חן,
עס האָבן פֿײגעלעך געזונגען,
פֿרײלעך זיך אַרומגעשפּרונגען,
אין געטאָ האָט מען אונדז געהײסן גײן.
אָך שטעלט זיך פֿאַר װאָס ס'איז פֿון אונדז געװאָרן!
פֿאַרשטאַנגן האָבן מיר: ס'איז אַלץ פֿאַרלױרן.
נישט געהאָלפֿן אונדזער בעטן,
אַז ס'זאׇל עמעצער אונדז רעטן -
פֿאַרלאָזן האָבן מיר דאָך אונדזער הײם.
געװעזן זײַנען מיר צופֿיל
באַפֿױלן האָט דער האַר
צו ברענגען ייׅדן פֿון אַרום
און שיסן אױף פּאָנאַר.
פּוסט זײַנען געװאָרן שטיבער,
אָבער פֿול דערפֿאַר די גריבער.
דער שׂונא האָט דערגרײכט וײַן גרױסן ציל.
אױף פּאָנאַר איצט זעט מען אױף די װעגן
זאַכן, היטלען דורכגענעצט פֿון רעגן,
דאָס זײַנבן זאַכן פֿון קרבנות,
פֿון די הײליקע נשמות,
די ערד האָט זײ אױף אײביק צוגעדרעקט.
און איצט איז װידער זוניק־שײן,
שמעקט פּראַכטפֿול אַלץ אַרום,
און מיר זײַנען פֿאַרפּײַניקטע
און לײַדן אַלע שטום.
אָפּגעשניטן פֿון דער װעלט,
מיט הױכע מױערן פֿאַרשטעלט.
אַ שטראַל פֿון האָפֿנונג דערװעכט זיך קױם.
װי שטענדיק זוניק־שײן,
און די נאַטור האָט דאַן געהאַט
אין זיך אזױ פֿיל חן,
עס האָבן פֿײגעלעך געזונגען,
פֿרײלעך זיך אַרומגעשפּרונגען,
אין געטאָ האָט מען אונדז געהײסן גײן.
אָך שטעלט זיך פֿאַר װאָס ס'איז פֿון אונדז געװאָרן!
פֿאַרשטאַנגן האָבן מיר: ס'איז אַלץ פֿאַרלױרן.
נישט געהאָלפֿן אונדזער בעטן,
אַז ס'זאׇל עמעצער אונדז רעטן -
פֿאַרלאָזן האָבן מיר דאָך אונדזער הײם.
געװעזן זײַנען מיר צופֿיל
באַפֿױלן האָט דער האַר
צו ברענגען ייׅדן פֿון אַרום
און שיסן אױף פּאָנאַר.
פּוסט זײַנען געװאָרן שטיבער,
אָבער פֿול דערפֿאַר די גריבער.
דער שׂונא האָט דערגרײכט וײַן גרױסן ציל.
אױף פּאָנאַר איצט זעט מען אױף די װעגן
זאַכן, היטלען דורכגענעצט פֿון רעגן,
דאָס זײַנבן זאַכן פֿון קרבנות,
פֿון די הײליקע נשמות,
די ערד האָט זײ אױף אײביק צוגעדרעקט.
און איצט איז װידער זוניק־שײן,
שמעקט פּראַכטפֿול אַלץ אַרום,
און מיר זײַנען פֿאַרפּײַניקטע
און לײַדן אַלע שטום.
אָפּגעשניטן פֿון דער װעלט,
מיט הױכע מױערן פֿאַרשטעלט.
אַ שטראַל פֿון האָפֿנונג דערװעכט זיך קױם.
×
![]()
